Ietsie bietsie spider...

21 april 2013

Na een wel zeer korte nacht werden we getrakteerd op een weerom uitgebreid ontbijt. Tijdens het ontbijt kregen we het dagprogramma mee. In de voormiddag zouden we ene wandeling maken en de namiddag zou bestaan uit ontspannen en genieten van het water. :)

Snel stapten we het bootje in richting een pad in het bos... Tijdens deze boswandeling kregen we uitgebreide informatie te horen over allerlei planten zoals de "kroene ard out boom", door een lokale gids, Doris. Het was erg fijn om ook eens al deze informatie te krijgen van iemand die er zelf gebruik heeft van kunnen maken. 

Het doel van de wandeling was het bekijken van een plaatsje waar men de korjalen maken. Dit zijn de bootjes waarmee men zichzelf verplaatst.

Het maken van een korjaal voor dummies:

1. Zoek een geschikte boom en kap deze.
2. Breng deze naar een geschikte werkplaats in het bos. Je kan de grote boomstam verplaatsen door deze te laten rollen over andere, kleinere boomstammen die je dwars over het pad hebt gelegd.
3. Haal de schors van de boom en kap het eind en begin van de stam zodat je een perfecte lengte hebt voor de boot.
4. Hol deze stam uit.
5. Laat het hout rusten en drogen.
6. Leg smeulend hout in de uitgeholde boomstam en laat het rustig zijn ding doen tot het hout uitrekt.
7. Haal de assen weg en reinig de bijna-boot.
8. Timmer langs beide kanten van de boot een houten plank om de boot af te werken.
9. Zorg ook voor wat comfort door wat bankjes te installeren.
10. Wil je er een motorboot van maken, dan kan dat. Zorg ervoor dat je de motor achteraan kan installeren.
11. Versier de boot naar gelieven. Maak gebruik van waterdichte verf.
12. Maak gebruik van dezelfde dwarsliggende kleine stammen om de afgewerkte boot naar het water te brengen.
13. En varen maar!

Het was een korte, maar erg interessante wandeling. Snel het bootje terug in, want de regen kon zich niet langer meer inhouden... Terug aangekomen op Isadou, stond daar al een heerlijke spaghetti op ons te wachten. :) Eten gemaakt door Venski zou maar saai zijn, moest daar geen verhaal aan vast hangen en ik moet je zeggen, de spaghetti was alles behalve saai.. Venski had zich namelijk eerst vergist, hij had de bami gekookt in plaats van de pasta. Geen nood, de bami is niet verloren gegaan, deze heeft Venski met veel plezier geschonken aan de lokale bevolking. :)

De rest van de namiddag is een beetje in het water gelopen, het plan was om nog lekker te kunnen genieten van de soela, maar de regen gunde ons dat plezier niet. We hebben ons dan allemaal maar rustig bezig gehouden. Rond vier uur was het dan tijd voor Baka Bana, gebakken banaan. Nauwlettend hielden we chefkok Venski in het oog, zo leren we ook nog hoe we deze lekkernij thuis zelf zouden kunnen maken... En dan, smullen maar! :D

Na het vieruurtje ging Venski ons laten zien hoe je een piranha moet vangen... Wel, hij heeft ons laten zien hoe je misschien een piranha zou kunnen vangen. :P De bijtgrage visjes hadden vandaag niet echt veel zin om het aas van Venski te verorberen... 

Zonder vangst trokken we dan maar terug naar het keukenhutje. Daar hebben we dan toch maar toegegeven aan ons vermoeide lichaam en hebben we even genoten van een dutje... 

Met de geur van een heerlijke maaltijd, en ook Sofie, werden we gewekt. Heerlijke vis met zoetzure saus, mmmmmmm...

Ons eten was nog niet verteerd en plots stond Venski daar met groot nieuws. "Ik heb mijn vriendjes gevonden", vertelde hij ons en hij nam ons mee.

Venski leidde ons naar een boom, en op die boom zat dan een van zijn vriendjes... een vogelspin! We schrokken ons allemaal dood, maar toch bleven we staan en kijken, een erg vreemd gevoel had ik daar bij. "Geen nood", zei hij dan, "Dit is maar een kleintje, verderop zit er nog een groet vriendje.". We trokken dan, met de angst in onze ogen, naar deze grotere vriend.

Terwijl wij een redelijke afstand hielden, stapte Venski recht richting onze grote vriend. Hij nam deze met beide handen vast en zei ons dat we terug naar de keuken zouden gaan, dan konden we hem van dichterbij bekijken en hem zelfs vastnemen...

Ok, daar stonden we dan. Met z'n allen stonden we rond Venski en onze grote vriend. Wie zou nu de eerste stap nemen, wie neemt die spin op zijn arm...
Uiteindelijk heeft iedereen de spin op z'n minst op zijn hand/arm gehad... Maar de vrouwen waren momenteel toch het sterkere geslacht. Het mannelijke geslacht, vertegenwoordigd door Joren, liet de spin enkel over de arm lopen, terwijl Sofie en ik de spin zowel op de arm, schouder als hoofd liet lopen...

"Jullie zijn echte bikkels!", zei Venski dan tegen ons...

Alhoewel het niet altijd met een zeer elegante kop was, viel het uiteindelijk nog erg mee. Ik had meer schrik van de spin wanneer ze niet op me zat, dan wanneer ze dan effectief op me zat. Het is eigenlijk een erg zachtaardig diertje, dat er alleen erg eng uit ziet... Met zijn zachte pootjes kroop het op mijn handen en over mijn armen. Wanneer het echter op mijn hoofd naar boven kroop, merkte ik dat deze dan gebruik maakte van zeer kleine haakjes op de uiteinden van zijn pootjes om omhoog te klimmen.

Nu, wat je niet mag doen, is het aaien van dit diertje. Een vogelspin heeft zogenaamde brandharen op zijn achterlijf zitten. Deze zorgen voor enorme irritatie wanneer je deze aanraakt. De spin gebruikt deze om zichzelf te verdedigen. Hoe doet deze dat? Wel, met zijn achterste poten schiet deze de haren af in de richting van zijn vijand.

De nacht was nog jong en het weer zat mee, dus sloten we de avond af met een gezellig kampvuurtje... Met een heerlijk drankje in de ene hand en een hapje in de andere konden we genieten van het geknetter van het vuur. 

Erg laat is het deze avond niet geworden, mijn lichaam liet dit niet toe, maar ik heb wel nog erg genoten van deze leuke afsluiter. :D