Maripa-pa, chachacha

20 april 2013

Vandaag was de laatste dag dat ik hier in Suriname vroeg moest opstaan om mijn zak te pakken, de taxi te nemen richting 't Vat en daar dan op trip te vertrekken. Deze trip zou me naar Isadou en Jaw Jaw brengen, en vakantiedorpje en een inheems dorpje.

Deze trip zou met een kleine groep zijn, niet iedereen van het kdg-huisje zag het nog zitten om geld uit te geven of lang onderweg te zijn, zo'ook Jan had hier niet echt zin in. Maar dat zou mij en ook Sofie en Joren niet tegenhouden. :D
Samen namen we de taxi naar 't vat. Daar gingen we opzoek naar Ruben om te achterhalen in welk busje me moesten stappen, maar voor we die kans hadden, stapte ene meneer Venski naar ons... "Jullie gaan naar Isadou, kom dan maar..." We volgde deze man richting een auto, we keken eens vreemd naar elkaar, maar stapten rustig mee. "Ok, geef jullie spullen maar, dan zet ik ze in de auto."
We hadden dus een busje verwacht met nog enkele mensen, en kregen een auto die vol met eten zat. We kregen dat te horen van Venski dat dit een kleine gezellige groep ging worden. De groep bestond enkel uit ons en Margot en Kittie, twee Nederlandse dames waarmee we al eerder kennis hebben mogen maken op andere trips.
Het beloofde dus een leuke trip te worden! :D

Vanaf het moment dat de motor startte, merkte ik op dat het een trip met veeeeeeeeeeeeeeeeel informatie ging zijn, zowel nuttige als nutteloze info. Onze meneer Venski heeft een mond die niet stil kan staan, het zorgde er wel voor dat de sfeer er onmiddellijk in zat. :D

Na een klein uurtje gereden te hebben, stopten we aan de Bauxietfabriek voor, jaja, je weet het al, een broodje ongeboren kip. :D 
Ik ga het toch missen, die ongeboren kipjes 's morgens, onderweg naar een super bestemming... Terwijl wij genoten van de broodjes en de vele verhalen van Venski en de nog nooit eerder geziene kikker in Suriname ( Hier heb ik mijn twijfels over, want toen hij dit aan een vrouw vroeg, of zei deze kikker al gezien had, antwoordde zij vol overtuiging: "Ja!", mihihihi... Maar Venski had daar ook al een verhaal voor klaar, om dit te verklaren. Jaja, het had allemaal met de vlekken te maken... :P ), werd er ook onze lunch besteld.

Goed, snel de auto terug in, richting Atjoni, daar zouden we dan de boot verder kunnen nemen richting Isadou. Nu moet ik jullie zeggen dat tijdens deze rit we drie maal voorbij de zelfde werkende Chinezen zijn gereden. De rede hiervoor, wel, eigenlijk was dat Venski's verstrooide hoofd... :P
Ik had jullie al vertelt dat bij onze stop aan de bauxietfabriek er eten voor onze lunch besteld was. Wel, we waren ongeveer een kwartier onderweg en hadden werkende Chinezen voor de eerste keer gepasseerd, toen Venski telefoon kreeg... Na wat over en weer gebabbel in het Sranan Tongo, keerder Venski de auto en liet ons weten dat hij wel eten had besteld, maar deze was vergeten in de auto te steken... :P 
Dus trokken we even terug richting de stopplaats, laadden daar het eten in en vertrokken terug. Zo hebben we dus de zelfde werkende Chinezen wel drie maal gezien. 

De volgende stop was aan een Indiaans dorpje, namelijk Powakka. Hier kregen we weer talloze verhalen over de Indiaanse bevolking, zoals het weetje dat het geen feest is geweest bij de Indianen wanneer er niet gevochten was, dit namelijk omdat Indianen enkel vechten wanneer ze gedronken hadden. :P
We zijn niet voor deze leuke verhalen gestopt aan dit dorpje... Nee, wanneer Venksi op trip gaat, moet er een ananas zijn. :) En omdat Venski enkel het beste wil voor zijn tripgenootjes, stopt hij aan een Indiaans dorpje. Want, de ananas van de Indianen is de beste. :D
Venski kocht niet één, maar twee ananassen... Helaas, kon hij niet gepast betalen, maar dat zorgde voor geen probleem, Hij kon deze gewoon komen betalen op onze terugtocht. :)

Deze maal met onze buit IN de auto trokken we verder. Er was enkel nog een tussenstop om lekker te gaan chinezen, en wat babbelwater te kopen...  En dan moesten we stoppen met rijden, want de weg veranderden in een waterweg, en we moesten dan daar al onze spullen uit de auto en in de boot laden.
Dan was het nog een klein half uurtje varen en we zagen Isadou in zicht. :)

Nog even een leuk weetje over Venski, de man die alles kan... :P Onderweg moesten we ook nog langs een politiecontrolepost, om ons paspoort te tonen, Nu dat kan wel eens een probleem zijn wanneer je dit niet bij je hebt, zoals Sofie, Joren en ik. Maar we hadden geluk, Venski was daar... :P
We hebben uiteindelijk zelfs ons paspoort niet moeten laten zien. :D

Maar goed, na de bootrit kwamen we dus aan op het eiland Isadou. we werden daar verwelkomt door wel een erg schattig kindje en zijn familie. :D
Zij hielpen ons dan ook met onze spullen en toonde ons onze keuken en slaaphutjes. 

We installeerde ons dan en genoten van de lunch waarvoor we drie maal voorbij de werkende Chinezen zijn moeten gaan. :D Daarna gaf Venski ons een korte rondleiding van het eiland. Deze duurde wel 20 minuten. Hier konden we kennis maken met de heerlijke maripavrucht, de vogelspin en nog meer fauna en flora, maar op het einde van deze rondleiding konden we ook al genieten van het zicht op de soela, een stroomversnelling waar we later deze dag nog van zouden kunnen genieten. :)

Snel de zwemkledij aan en de stroomversnelling in... Het was echt zalig, een natuurlijke jacuzzi! Ook hier konden we genieten van de heerlijke verhalen van meneer Venski. Hij wist ons alles te vertellen over parende muggen, parende schildpadden, parende libellen... maar wanneer je vroeg naar de parende mensen, stak hij het allemaal op de ooievaar. :P 

Wanneer de regen de rust verstoorde, trokken we met z'n allen naar ons keukentje... Chefkok Venski toverde een soatosoepje, met ei en rijst, op tafel, war we dan met z'n allen van konden genieten. 

Aangezien het nog steeds regende, bleven we met z'n allen gezellig in de keukenhut zitten... Met het nodige babbelwater, voor Venski dan, werd het nog een enorm gezellige avond. Al snel bleven enkel Venski, Joren en ik over, maar dat zou ons niet tegenhouden. Ik kan je vertellen dat een avond met Venski, een avond is die je niet snel vergeet.

Onder invloed van het babbelwater vroeg hij me ten dans en dit kon ik moeilijk weigeren... Een bachata, of iets wat daar op zou moeten lijken, werd daar het resultaat van. :P Niet alleen dansen kan hij, hij zorgde ook voor super entertainment. Hij haalde zijn gsm boven, zette een muziekje op en... begon te zingen! :D Deze versie van 'diamonds in the sky' ga ik nooit meer vergeten... :P

Na nog een nachtelijke eetbui, trok Venski ook richting zijn hangmat... Ik denk wel dat hij wat meer moeite moest doen dan andere avonden om in zijn hangmat te geraken, maar slapen zou hij wel doen... :)

De avond werd nog erg lang, wanneer je in Suriname bent op een avontuur zoals dit is alles leuk en spannend en heb je altijd wel iets waarover je kan praten.

En zelfs wanneer je gewoon maar aan het praten bent, gebeuren er speciale dingen... Op een gegeven moment sprong er een kikker of een pad, dit zou alleen een kenner kunnen onderscheiden :P, op de tafel, hiervan schrokken we zo hard, dat ieder geluid dat we nog konden waarnemen eng was. Pannenkoeken dat we waren.. :P

Het was pas rond vijf uur dat we eens naar de tijd keken en bij onszelf dachten, "hmmmm, misschien moeten we dan toch maar eens gaan slapen.." Met een lantaarn trokken we richting onze bedjes... Deze lantaarn was niet enkel nodig om naar onze slaapplek te stappen en nergens tegen te lopen, maar ook om onszelf te beschermen tegen de vliegende vampiertjes. Er vliegen namelijk bloedetende vleermuizen rond. Normaal gaan zij zich niet voeden met mensenbloed, maar, je weet nooit...