Eindelijk de top bereikt!

19 april 2013

Het leek deze ochtend alsof deze week voorbij was gevlogen. Zo snel dat de tijd hier vooruit gaat!
In de voormiddag kon ik opnieuw heel de tijd les geven en de namiddag was ook erg gevuld. We zijn namelijk met de fiets naar Peperpot gegaan, een oude plantage.

Rond één uur hadden we afgesproken aan het kdg-huisje en op stipt Surinaams één uur zijn we vertrokken... :P
Steffen, Elena, Sofie, Sharn (een kennis van Sofie) en ik trokken de fiets op richting waterkant. Je komt er nog maar net aan en de bootsman staat daar al klaar. Deze had zelfs een speciale aanbieding, hij zou ons voor 100 SRD, met z'n allen, een kleine tour geven en enkele kreekjes gaan bekijken en ons da vervolgens afzetten aan peperpot zelf. PERFECT! :D

Tijdens onze tocht konden we nu ook eens het wrak langs de andere kant bekijken. Ondertussen hadden we al meermaals dit hoopje metaal in het water kunnen aanschouwen, maar nu zagen we het van dichtbij en langs alle kanten.

Vandaag voeren we ook onder de welbekende brug, de brug die we eerder al getrotseerd hadden ( ik zonder succes). Echt prachtig, zo groot dat deze brug is. Wanneer je het van ver bekijkt, lijkt het niet zo imposant, maar wanneer je er eenmaal onder zit....

Onderweg konden we ook al duidelijk zien dat de weergoden ons niet goed gezind waren. In de verte zagen we de donkere wolken al op ons af komen. Snel die regenjassen aan en we kunnen er weer tegen. :)

De bootsman had ons belooft om zeker twee kreekjes te  bezoeken, maar bij het eerste vertelde hij ons dat hij ons daar al zou afzetten. Hier maakte we dan handig gebruik van om dan ook iets minder te moeten betalen. "70 SRD, goed?" 
De man maakte er geen groot spel van en aanvaarde het geld en gaf ons nog enkele weetjes mee: rechts plantage, links natuurreservaat. :)

We hadden er dan maar voor gekozen om eerst de plantage te gaan bekijken om dan op onze terugweg langs het reservaat te gaan.

De plantage was echt prachtig. Het bestond uit één tiptop in orde huis, een vervallen stal en twee andere vervallen gebouwen die nog restanten waren van de geïndustrialiseerde plantage.

We zetten onze fietsen aan de kant en gingen eens een kijkje nemen in de gebouwen. We trotseerde de wildernis, Sofie Sharn en ik, om dan later te ontdekken dat langs de andere kant van het gebouw de toegang relatief vrij was... :P

Wat was het vreemd om hier rond te lopen, een plaats met zoveel verhalen... Positief, negatief? Wie kan het ons vertellen, Het gaf zo'n indruk... Ik zou er gewoon een hele dag hebben kunnen ronddwalen en foto's nemen, maar ik denk dat de rest van de groep dat niet erg leuk zou gevonden hebben. :P Toch heb ik enkele erg leuke kiekjes kunnen maken..; Wat een plek!

Na het bewonderen van deze plak trokken we terug de fiets op richting het natuurreservaat. Hier hebben we niet echt veel dieren kunnen ontmoeten, ik denk dat deze zich hebben schuilgehouden voor de regen. Maar ik moet wel zeggen dat het een leuke fietstocht was door de natuur.

Op een gegeven moment kon je zelfs een brugje overgaan om te toileteren, maar niet zomaar toileteren... Deze toilet was een ecologische toilet die je moest 'doorspoelen' met aarde... Origineel noem ik dat. :)

Nu zou je denken dat we er ondertussen toch al wel genoeg van hadden, het fietsen dan... Neen, helemaal niet!
Eerder in deze drie maanden had ik de brug al eens proberen te trotseren en heb ik mij gewonnen moeten geven. Maar, nu was het tijd voor een terugmatch... 

Vol moed begon ik me al enkele meters voor de brug voor te bereiden, ik stak iedereen voorbij om zo vooraan te kunnen fietsen en met niemand nog rekening zou moeten houden... Voor de weg naar boven zou beginnen kronkelen, nam ik wat snelheid en... zoef, weg was ik! 
Samen met Sofie hielden we er een rustig, maar stabiel tempo in. Diep in en uit ademen, rustig trappen en ik zou er wel geraken. Nog heel even, ik zie de top al en.....
YES!! Missie geslaagd, Shera heeft de top bereikt!!! :D

Net als alle andere resigenootjes bereikte ik dus de top. Hier hebben we dan ook even echt genoten van het uitzicht over Paramaribo.

What goes up, must come down... De rit naar beneden ging veel sneller, maar dit niet zonder gevaar. Toen ik beneden aankwam, duurde het nog enige tijd voor Elena en Sofie ook beneden aankwamen. Blijkbaar was er een auto geweest die plots moest remmen en dus even uitwijkte in de richting Van Sofie en Elena. Maar beiden zijn heelhuids aangekomen, gelukkig maar. 

Na deze vermoeiende dag werd het tijd voor ontspanning. We contacteerde dan Joren en Jan om dan zo af te spreken aan de waterkant om daar gezellig iets te drinken en van daaruit te beslissen wat we zouden gaan eten.

Normaalgezien was het plan om deze avond nog op blauwgrond te gaan eten, maar bij nader inzien leek dit toch nog een te verre fietstocht na deze dag. We besloten dan maar om lekker te gaan eten in Sarinah, een restaurant aan de Gemenelandsweg waar Sofie en ik al eerder eens gegeten hadden. 

Met de fiets trokken we dan daarheen. Toen we daar aankwamen, werd er ons verteld dat het hele restaurant was gereserveerd. Nu Suriname, zou Suriname niet zijn, moest er aan ieder restaurant niet de mogelijkheid zijn om eten mee naar huis te nemen.
We bestelden dan allemaal een heerlijk gerechtje en terwijl we moesten wachten konden we genieten van de prachtige lucht...

Na enige twijfel, aan de kdg'ers kant, of nu ons stekje of het kdg-huisje dichterbij was, trokken we op de fiets richting ons stekje.. Haha, victory! :P

Daar konden we genieten van onze maaltijd en een kaartspelletje. Sofie was al eerder naar huis gegaan en Elena kaartte ook niet mee, want zij had het te druk met het grondig inspecteren van mijn hangmat. :P

Lang duurde de avond niet meer, want morgen staat er weer een trip op het programma. :D