2 April 2013
Vandaag beloofde echt een pracht van een dag te worden. Vandaag zou ik namelijk met de kinderen van het buurtcentrum naar de zoo trekken.
Ik ben dan met de fiets van Tess richting kdg-huisje getrokken, daar heb ik de fiets geruild voor mijn eigen sterke benen en trok dus te voet richting het buurcentrum.
Hierbij hoopte ik dan ook dat ik een busje zou tegenkomen waar ik snel kon inspringen, maar helaas. Deze busje komen enkel langs wanneer je ze het minst nodig hebt. :P
Wanneer ik voorbij de helft van mijn tocht was, kreeg ik telefoon van Sofie. Zij liet me weten dat haar fiets ook een lekke band had en dat zij dan, samen met Elena, de taxi zouden nemen. Zij hebben mij dan opgepikt en ik kon dus nog een klein stukje meerijden.
Bij onze aankomst in het buurtcentrum stonden alle kinderen al erg enthousiast te wachten. Dat was erg fijn om te zien. :D
Eerst nog even helpen met wat broodjes te maken voor de kinderen en dan alles de bus inladen. Maar echt alles, wat hadden wij veel eten bij, genoeg om een heel leger aan hongerige kinderen te voeden. :P
Dan konden we toch vertrekken met de bus richting de zoo. De kinderen waren, in tegenstelling tot anders, erg rustig tijdens de rit. Misschien waren ze wel een beetje zenuwachtig, want deze kinderen krijgen erg weinig kansen om zulke dingen te doen en dan is dit wel erg spannend natuurlijk. :) Ik ben echt heel erg gelukkig dat ik deze kinderen ook gelukkig kan maken. Deze kleine gebeurtenis betekent, zonder dat ze het zelf echt door hebben, veel voor hen. Daar ben ik blij om. :D
In de zoo kregen we een hutje ter beschikking, hier konden we al onze spullen (eten en drinken voor duizend kinderen) achterlaten. Dit is eigenlijk een erg gemakkelijk systeem, dit zorgt er ook voor dat de kinderen telkens kunnen weten waar ze naartoe moeten wanneer ze weg zijn van de groep.
De kinderen konden niet wachten om rond te wandelen in de zoo, maar toch werden er eerst enkele afspraken gemaakt. De kinderen vertrokken dan in groep, onder begeleiding van mij en de andere begeleiders aan de rondwandeling in de zoo. We bekeken ieder dier, bij het ene stonden we al wat langer stil dan bij de andere, maar echt iedere kooi hebben we bekeken. Wat zijn de kinderen toch nieuwsgierig. Zelfs bij een kooi waar niets meer in steekt, stonden ze toch even stil om echt na te gaan of er niets in zat. :D
Het duurde dan ook niet erg lang voordat ze, met hun argusogen, de speeltuin gespot hadden. De vraag om daar te spelen bleef dus ook niet lang weg. :P
Maar we hebben eerst onze tocht door de zoo afgemaakt. Deze werd gevolg door een hapje en een drankje in onze hut. We konden de kinderen niet erg lang bezig houden met deze versnaperingen want ze wouden al snel naar de speeltuin. Groot gelijk hadden ze! :P
Bij het zien van het plezier in de ogen van de kinderen kon ik me ook niet bedwingen en trok ik ook naar de schommel. Daar heb ik dan ook gezellig kunnen praten met enkele kinderen over aapjes en bakaves.. En toeval of niet, wat zagen we daar... Los lopende aapjes! :D
De pret werd af en toe onderbroken door de regen, maar dan konden we schuilen onder de hutjes en genieten van meer versnaperingen. :)
Na al deze pret en versnaperingen werd het tijd voor.... eten! Jaja, er word nogal gegeten in Suriname, en ook door kinderen. :P
Iedereen werd verzameld aan de hut. Hierbij wouden enkele kinderen hun handen even wassen, wat heel erg goed is. Wat minder goed was, was het feit dat ze enkel een kraantje hadden gevonden vlak bij de struisvogel. Op zich is dit ook geen probleem, moest er geen gat in de omheining gezeten hebben.
Vanaf het moment dat er iemand het kraantje open draaide, sprintte de struisvogel richting de kraan, stak zijn hoofd door het gat en begon te drinken. Dit zorgde voor het nodige entertainment en gegil... :P
De held in mij kwam boven wanneer ik snel het kraantje terug heb dichtgedraaid. Zo konden de kinderen toch snel gaan eten. :)
En snel eten hebben ze gedaan, want ze wouden geen tijd verspillen aan eten, want dan konden ze nog wat spelen en naar de struisvogels gaan kijken. Want nu wisten ze dat wanneer ze het kraantje open doen, de struisvogel dichterbij komt. Ze maakte er dan ook een spelletje van om de kraan open en dicht te kunnen draaien zonder dat de struisvogel dit gezien had.
Ze begonnen zelfs de struisvogel een beetje uit te dagen en te pesten, waar ik dan heb ingegrepen. Gelukkig luisterde de kinderen waardoor de dag nog een positief einde had. Want op het moment dat we dan nog even bij de struisvogels stonden, kwam er een man langs met een emmer in de ene hand en kousenband in de andere.
Al snel hadden we door dat hij de struisvogels zou voederen en we bleven dan ook staan om ook dit te bekijken. :D
Hiermee konden we dan onze uitstap naar de zoo afsluiten. De tijd vloog echt voorbij. Niet enkel voor de kinderen maar ook voor mij. Even nog langs de hut om onze spullen allemaal mee te nemen en dan een groepsfoto maken voor de ingang. :)
Dan konden we de bus in stappen en genieten van de muzikale talenten van de kinderen. :) De kinderen waren echt erg enthousiast in de bus. Dit was voor mij een teken dat ze zich deze dag toch enorm hadden geamuseerd.
We stapten de bus iets vroeger af zodat we niet nog een extra taxi zouden moeten nemen. Zo konden we nog een stukje wandelen en dan waren we aan het kdg-huisje om daar toch een taxi te nemen. Maar niet zomaar een taxi, een taxi waar Sofie erg veel moeite heeft voor moeten doen. Zowel Sofie als ik moesten met onze fiets naar de Cardy gaan, maar met een lekke band fiets je niet zomaar naar daar. Dus moesten we een taxi bellen. Maar een taxi vinden die een of zelfs twee fietsen en mensen wil vervoeren, was dus erg moeilijk. Na meer dan een uur bellen en zelfs de telefoonboek bovengehaald hebben, vonden we dan toch een taxibedrijf dat ons, met een busje, tot aan de Cardy wou brengen. :)
Daar aangekomen, vonden we een toch nog vrolijke vrouw. (We hadden deze ook al aan de lijn gehad om te vragen of zij ons niet konden komen halen, maar dat kon niet meer, enkel vrijdag...) De vrouw maakte er geen probleem van dat ook deze fiets het beste van zich heeft laten weten, en zorgde ervoor dat mijn trouwe, allerliefste, superfantastische, stalen ros terug tot mijner beschikking was. :D
Wanneer zowel de fiets van Sofie en mijn stalen ros in orde waren, konden we gezellig gaan shoppen met Katrijn en Hanne. Samen wat rondlopen in de Maretraite mall, genieten van een drankje en dan terug de fiets op... Oh wat heb ik mijn fietsje gemist.. :P
Samen trokken we dan, met z'n vier, naar het Pannenkoekenhuisje, waar we hadden afgesproken met Elena. Daar hebben we dan kunnen genieten van een heerlijke maaltijd vergezeld door een drankje. :)
Na het Pannenkoekenhuisje trokken we naar de Zanzibar, een lokale cocktailbar, waar we genoten van de heerlijke drankjes en het gezelschap van de rest van de kdg'ers en de mensen van het huis van lager onderwijs kaho. Het was dus nog een leuke afsluiter. :D
In de zoo kregen we een hutje ter beschikking, hier konden we al onze spullen (eten en drinken voor duizend kinderen) achterlaten. Dit is eigenlijk een erg gemakkelijk systeem, dit zorgt er ook voor dat de kinderen telkens kunnen weten waar ze naartoe moeten wanneer ze weg zijn van de groep.
De kinderen konden niet wachten om rond te wandelen in de zoo, maar toch werden er eerst enkele afspraken gemaakt. De kinderen vertrokken dan in groep, onder begeleiding van mij en de andere begeleiders aan de rondwandeling in de zoo. We bekeken ieder dier, bij het ene stonden we al wat langer stil dan bij de andere, maar echt iedere kooi hebben we bekeken. Wat zijn de kinderen toch nieuwsgierig. Zelfs bij een kooi waar niets meer in steekt, stonden ze toch even stil om echt na te gaan of er niets in zat. :D
Het duurde dan ook niet erg lang voordat ze, met hun argusogen, de speeltuin gespot hadden. De vraag om daar te spelen bleef dus ook niet lang weg. :P
Maar we hebben eerst onze tocht door de zoo afgemaakt. Deze werd gevolg door een hapje en een drankje in onze hut. We konden de kinderen niet erg lang bezig houden met deze versnaperingen want ze wouden al snel naar de speeltuin. Groot gelijk hadden ze! :P
Bij het zien van het plezier in de ogen van de kinderen kon ik me ook niet bedwingen en trok ik ook naar de schommel. Daar heb ik dan ook gezellig kunnen praten met enkele kinderen over aapjes en bakaves.. En toeval of niet, wat zagen we daar... Los lopende aapjes! :D
De pret werd af en toe onderbroken door de regen, maar dan konden we schuilen onder de hutjes en genieten van meer versnaperingen. :)
Na al deze pret en versnaperingen werd het tijd voor.... eten! Jaja, er word nogal gegeten in Suriname, en ook door kinderen. :P
Iedereen werd verzameld aan de hut. Hierbij wouden enkele kinderen hun handen even wassen, wat heel erg goed is. Wat minder goed was, was het feit dat ze enkel een kraantje hadden gevonden vlak bij de struisvogel. Op zich is dit ook geen probleem, moest er geen gat in de omheining gezeten hebben.
Vanaf het moment dat er iemand het kraantje open draaide, sprintte de struisvogel richting de kraan, stak zijn hoofd door het gat en begon te drinken. Dit zorgde voor het nodige entertainment en gegil... :P
De held in mij kwam boven wanneer ik snel het kraantje terug heb dichtgedraaid. Zo konden de kinderen toch snel gaan eten. :)
En snel eten hebben ze gedaan, want ze wouden geen tijd verspillen aan eten, want dan konden ze nog wat spelen en naar de struisvogels gaan kijken. Want nu wisten ze dat wanneer ze het kraantje open doen, de struisvogel dichterbij komt. Ze maakte er dan ook een spelletje van om de kraan open en dicht te kunnen draaien zonder dat de struisvogel dit gezien had.
Ze begonnen zelfs de struisvogel een beetje uit te dagen en te pesten, waar ik dan heb ingegrepen. Gelukkig luisterde de kinderen waardoor de dag nog een positief einde had. Want op het moment dat we dan nog even bij de struisvogels stonden, kwam er een man langs met een emmer in de ene hand en kousenband in de andere.
Al snel hadden we door dat hij de struisvogels zou voederen en we bleven dan ook staan om ook dit te bekijken. :D
Hiermee konden we dan onze uitstap naar de zoo afsluiten. De tijd vloog echt voorbij. Niet enkel voor de kinderen maar ook voor mij. Even nog langs de hut om onze spullen allemaal mee te nemen en dan een groepsfoto maken voor de ingang. :)
We stapten de bus iets vroeger af zodat we niet nog een extra taxi zouden moeten nemen. Zo konden we nog een stukje wandelen en dan waren we aan het kdg-huisje om daar toch een taxi te nemen. Maar niet zomaar een taxi, een taxi waar Sofie erg veel moeite heeft voor moeten doen. Zowel Sofie als ik moesten met onze fiets naar de Cardy gaan, maar met een lekke band fiets je niet zomaar naar daar. Dus moesten we een taxi bellen. Maar een taxi vinden die een of zelfs twee fietsen en mensen wil vervoeren, was dus erg moeilijk. Na meer dan een uur bellen en zelfs de telefoonboek bovengehaald hebben, vonden we dan toch een taxibedrijf dat ons, met een busje, tot aan de Cardy wou brengen. :)
Daar aangekomen, vonden we een toch nog vrolijke vrouw. (We hadden deze ook al aan de lijn gehad om te vragen of zij ons niet konden komen halen, maar dat kon niet meer, enkel vrijdag...) De vrouw maakte er geen probleem van dat ook deze fiets het beste van zich heeft laten weten, en zorgde ervoor dat mijn trouwe, allerliefste, superfantastische, stalen ros terug tot mijner beschikking was. :D
Wanneer zowel de fiets van Sofie en mijn stalen ros in orde waren, konden we gezellig gaan shoppen met Katrijn en Hanne. Samen wat rondlopen in de Maretraite mall, genieten van een drankje en dan terug de fiets op... Oh wat heb ik mijn fietsje gemist.. :P
Samen trokken we dan, met z'n vier, naar het Pannenkoekenhuisje, waar we hadden afgesproken met Elena. Daar hebben we dan kunnen genieten van een heerlijke maaltijd vergezeld door een drankje. :)
Na het Pannenkoekenhuisje trokken we naar de Zanzibar, een lokale cocktailbar, waar we genoten van de heerlijke drankjes en het gezelschap van de rest van de kdg'ers en de mensen van het huis van lager onderwijs kaho. Het was dus nog een leuke afsluiter. :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten