Op naar de top... en terug

7 April 2013

Opstaan en snel naar het toilet... Een hele nacht onbewust water horen stromen, bevordert toch het plasgebeuren... :P Veel tijd had ik niet, want de ontbijttafel stond al klaar met een stevig ontbijt dat we deze dag zeker nodig zouden hebben. Hier konden we dan ook ons eigen lunchpakket maken, boterhammetjes smeren, banaan, koekjes, en verplicht drie liter water... En dit zouden we dan allemaal in een rugzak moeten meesleuren op onze zware wandeltocht. :D

Snel onze lange broek, lange mouwen en onze stapschoenen aan en... OP NAAR DE TOP!!! 

We stapten eerst met z'n allen het bootje terug in om een klein stukje te varen, om dan vervolgens het pad naar de Voltzberg te volgen. Het eerste deel van de wandeling bestond uit een tocht van zeven kilometer door de rimboe, omringd door reuze planten en kleine diertjes. :D Onderweg genoten we van de nodige pauzes en af en toe een klein woordje uitleg.

Dan, stopte plots het woud, we belandden dan op een rots... Dit zou de laatste stop zijn voor we echt de zwaarste klim zouden doen naar de top van de Voltzberg. Van hier konden we dan ook even een blik werpen op deze mooie top. :D 
Aangezien iedereen, ondanks al het water we al hadden opgenomen, kletsnat waren van het zweten (behalve Joris, maar dat is een geval apart :P), maakte we gebruik van de lokale droogkast... We legde onze kleren op de rots en lieten de rest over aan de zon en de warmte van de rots. :D Even wat bijtanken en eten, en dan terug op onze beentjes staan.

Nog een klein stukje moesten we wandelen en dan stonden we aan de voet van de berg. Daar lieten we zo veel mogelijk ballast achter, met uitzondering van de camera's en water, want het zou het zwaarste stuk tot nu toe worden. Het duurde maar twintig minuten om aan de top te komen, maar wat voor twintig minuten. We klauterden met z'n allen over rotsen en andere hindernissen.  Deze tocht omhoog was een heuse overwinning voor mijn arme knie, het was een echt gevecht om toch aan die top te komen... Maar met z'n allen, ieder op zijn eigen tempo, hebben we het gehaald.
Van dit moment kon iedereen echt genieten, de eerste minuten waren echt stil op die top... De tocht op zich, het uitzicht... wauw!!! :D

Het gevoel dat ik, en ongetwijfeld ook de andere, op deze top hadden, is echt niet te beschrijven met woorden... Om op een top van een berg te staan en te kunnen neerkijken op de longen van de wereld, waar je net een hele tijd hebt kunnen rondwandelen, echt prachtig! Wie wil dit nu niet hebben meegemaakt?! :D

Dit avontuur bracht het groepsgevoel echt in ons op en zorgde voor deze prachtige groepsfoto's... Wat een geweldige groep, ik ben echt blij dat ik deze mensen heb leren kennen. :D

En dan nu TERUG!
Dit was voor mij echt het zwaarste van de hele dag... Mijn knie pruttelde langs alle kanten tegen, ik denk dat zij nog langer wou genieten van het prachtige uitzicht, maar ik heb niet toegegeven aan haar. Ik zelf ben heelhuids terug aangekomen aan de voet van de berg, maar mijn broek helaas niet... Met spijt in mijn hart moet ik opnieuw afscheid nemen van een geweldige lange broek. Bij het afdalen, moest ik over een iets te hoge hindernis klauteren, wat ik echter niet had gezien was een uitstekende tak. Glijdend over de hindernis, bleef een stukje van mijn broek hangen, en... de rest kan je zelf wel invullen. Een positief punt aan dit gebeuren, wel, verluchting. :P

Erg moe van de tocht omhoog, en omlaag, trokken we dan, de zeven kilometer die we eerder hadden gedaan, terug. Dit heeft me echt veel moeite gekost, meer dan de heenweg.... Maar het was het echt allemaal waard! :D
Op het einde van onze tocht konden we dan even genieten van de verfrissing van een waterval... Snel onze schoenen en kleren uit en het water in! (Bij deze heb ik dan ook ontdekt dat mijn sterren van schoenen toch niet echt zo vriendelijk geweest zijn voor mijn hielen en tenen :P)

Mijn genieten was maar van korte duur... Wanneer er plotseling enkele visjes in mijn billen beten, of pitsten :P, was ik snel het water uit... :P

Wat later trokken we met z'n allen nog even onze schoenen aan om nog een kort stukje te wandelen en te genieten van de omgeving, op weg naar de boot die ons zou terugbrengen naar het eiland.
We stapten de boot maar net uit en daar stonden we dan, oog in oog, met een echte groene papegaaislang. We stonden er met z'n allen rond, alsof het niets was... pfff, een slang, en dan??? :P Met een bezem in de hand, plaagde een lokale bewoner de slang... Ook al stonden we erbij alsof het niets was, bij deze laat ik u wel weten dat deze slang toch ook een giftig kantje had, ze is zelfs dodelijk.

Ondertussen ben je het al zo gewoon dat je steeds omringd kunt zijn door onbekende dieren die toch gevaarlijk kunnen zijn voor u, denk maar aan slangen, tarantula's, dengue... Je hebt er niet meer zo'n angst voor, en dit gewoon omdat de lokale bevolking er zich ook niet zo druk in maakt. Gevaren schuilen hier achter iedere hoek en toch ga je eens een kijkje nemen! :D

Maar niet alle dieren die we hier tegenkomen, zijn slecht. We konden ook nog even genieten van onze kleine, lokale vriendjes... Er zaten namelijk enkele doodskopaapjes in een boom vlakbij en we aarzelden dan ook niet om deze even van dichterbij te gaan bekijken... Deze aapjes kwamen met plezier wat dichterbij wanneer ze zagen dat we hen kleine stukjes banaan aanreikten. :D

Voor we het wisten, zaten we al terug aan tafel en kregen we een bordje kippensoep voorgeschoteld...  Deze energie hadden we echt allemaal nodig. :) Wat we ook allemaal nodig hadden, was een frisse douche. :P

Na al deze noodzakelijkheden konden we nog even een kijkje gaan nemen aan het water. Daar waren er enkele mensen aan het vissen en ze hadden al een mooie vangst... een handvol piranha's!! Net zoals met de slang deinsde niemand terug om deze van dichtbij te bekijken, we gingen er zelfs vlak naast zitten. :P

Voor de verandering konden we dan nog maar eens gaan eten... :P Deze maaltijd werd dan gevolgd door een korte uitleg over het verloop van de volgende dag, deze keer kwam de gids wel met goed nieuws... We kunnen uitslapen tot wel negen uur!!! :D

Na het eten trok ik met elena, Joris en Tess nog even richting de pier, of rots die een pier moet voorstellen. :P
Daar konden we in de duisternis genieten van de sterren om ons heen. Echt prachtig, je kon zelfs de Melkweg duidelijk zien. :D
doordat het echt donker was, was het erg moeilijk om te kunnen waarnemen of er nog andere wezentjes aanwezig waren. Dit tot het moment dat Elena plotseling verstijfde en zei: "ik voel iets..." We stonden met z'n allen recht en schenen met de enige zaklamp die we bij hadden helemaal rond ons. Niets te bespeuren. Met een kleine angst lagen we ons terug neer, dit duurde niet erg lang. Want, ja opnieuw sloeg Elena alarm. Nu voelde ze niets, maar hoorde ze pootjes wandelen.. Pootjes horen wandelen, dat is iets dat enkele Elena kan. :P
Wanneer je pootjes kan horen wandelen, is het tijd om die plaats te verlaten en naar een iets minder donkere plaats te gaan... :)

Heel erg lang heeft de avond niet geduurd, na enkele spelletjes en drankjes kropen, ja bijna letterlijk, we naar onze hangmat en konden daar genieten van de welverdiende rust.