8 april 2013
Al wiebelend werd ik wakker gemaakt door Rudi, onze gids... Gisteren was dan toch een lange en zware dag geweest, want niemand van ons was al wakker en het ontbijt stond duidelijk al op ons te wachten.
Met de slaap nog in onze ogen zaten we allemaal gezellig te genieten van ons overheerlijk ontbijt. Het duurde niet lang, in onze ogen, maar volgens mij voor Rudi wel, dat we de boot in zaten richting Raleighvallen. Dit zijn geen watervallen, zoals je wel zou kunnen afleiden aan de naam, maar het is een stroomversnelling over de hele breedte van de Coppenamerivier. Het wordt ook wel eens de Moedervallen genoemd.
Maar goed, dus, het bootje in en varen maar... Nu moesten we ene klein stukje verder varen dan gisteren, maar het wandelen was dan vandaag wel een minder zware klus. :)
Op de heenweg zou de wandeling een uurtje duren en op de terugweg maar een half uurtje... "Hu?", hoor ik jullie al denken, "nemen jullie dan een ander pad?" Neen, we nemen dezelfde weg heen en terug, maar tijdens de heenweg zouden we wat meer uitleg krijgen bij enkele planten en dieren die we zouden tegenkomen. :D
Alhoewel deze wandeling niets was in vergelijking met wat we gisteren allemaal gedaan hebben, vond ik het toch nog een zware opgave om aan de Moedervallen te geraken. Met de stijfheid in mijn benen en de blaren in mijn schoenen, trotseerde ik dan toch deze wandeling. En daar heb ik dan ook met volle teugen van genoten!
Tijdens onze wandeling zijn we drie echt bijzondere organismen tegengekomen, namelijk de pijlgifkikker, de wandelende boom en de camouflageboom...
Deze kikkers hebben namelijk een zeer giftige slijmlaag. Dit gif heeft een verlammende werking. Het is niet zo dat wanneer je deze kikker aanraakt, je onmiddellijk sterft, maar doordat het gif dan op je vingers zit en je dan later iets gaat eten, of je hebt een wonde, wordt dit gif in je lichaam opgenomen en zal je sterven aan de dood.. :P Al je spieren zullen stelselmatig verlamd geraken en aangezien je hart ook een spier is, zal deze uiteindelijk ook stoppen met kloppen.
De naam van deze kikkersoort geeft ook duidelijk aan waarvoor deze kleine beestjes gebruikt werden. Vroeger gebruikte de indianen het gif om te kunnen jagen. Ze namen een pijlpunt en wreven deze enkele keren over de rug van zo'n kikkertje. Deze pijlpunt gebruikten ze dan om apen uit de bomen te schieten. Doordat het gif geleidelijk aan begint te werken, verstijven de dieren niet en kunnen ze dan uit de boom vallen. Moesten deze dieren onmiddellijk verlamd geraken, zouden deze verstijven en toch in de boom blijven hangen. Dan heb je een dode aap die in de boom hangt, niet echt handig.. :P
Hoe doet hij dat? Wel, je ziet dat deze boom erg uitstekende wortels heeft en deze helpen hem dan stap per stap om deze twee meter af te leggen. Er groeit telkens een wortel in een bepaalde richting en dan volgen er nog wortels in dezelfde richting. Zo verplaatst deze boom zich dan. Waarom? Wel, als jij dorst hebt en jou glas is leeg, moet jij je toch ook verplaatsen...
Deze boom heeft geen militaire training gehad, maar kan zich toch goed verbergen in het oerwoud... Met zijn kleurschakeringen kan deze boom zich helemaal blenden in de omgeving. :)
Deze boom was niet de enige die zich hier en nu in het oerwoud heeft willen verstoppen... Kijk maar eens naar deze foto. Vind je hem?
Goed, waar was ik? Juist, na een uurtje gewandeld te hebben, kwamen we dan toch aan bij de Moedervallen. Opnieuw konden we hier genieten van een prachtig staaltje natuur. :D
Na dit genieten, wandelde een half uur terug en dan opnieuw de boot in richting Foengoe-eiland.
Na het eten kregen we dan de kans om een duikje te nemen in het water. Maar aangezien er gisteren wel meerdere piranha's uit datzelfde water waren gehaald, vonden we dit toch allemaal een beetje riskant.. :P
Snel kwamen de jongens dan op het idee om ook zelf eens een poging te ondernemen om deze bijtgrage beestjes te vangen. Terwijl de jongens deze poging ondernamen, genoot ik van het prachtige uitzicht... Neen niet enkel van deze mannen, maar van de omgeving. :P Echt prachtig!
Dit genieten werd onderbroken voor een vogelpartij met de hele groep. We trokken naar een open vlakte op het eiland, niet ver van onze verblijfplaats. Hier zouden we dan vele vogels kunnen spotten en zelfs misschien ara's zien overvliegen. Ondanks dat we op een landingsbaan stonden, konden we toch niets zien overvliegen. En dit hadden we dan te danken aan twee Amerikanen. Zij waren eerder die dag aangekomen per helikopter en zouden dus de natuur een beetje verstoord hebben... Hiervoor betaalde zij op z'n minst 2000 euro. Geef mij dan maar de bus en de boot. :)
De gids liet ons weten dat we morgenvroeg, heel vroeg, zes uur, ook nog zouden kunnen genieten van de talrijke vogels. Na wat twijfel werd dan toch de beslissing genomen, bij enkelen, om onze wekker weerom vroeg af te laten gaan. :D
Na het vogelen, konden we dan tafelen. Ditmaal kregen we vis op ons bord en deze heeft gesmaakt. :)
Aangezien de jongens nog niet echt veel succes hadden gehad bij hun visvangst, zouden ze nog een poging wagen om toch op z'n minst één piranha te vangen... Zo gezegd zo gedaan!
Het vangen van de piranha was niets, maar nu moest deze nog van de haak gehaald worden... Jan kwam dan op het idee om de vis gewoon een paar rake klappen te geven, niet met zijn blote hand natuurlijk, maar gewoon een paar keer tegen de grond meppen. Ik veronderstel dat deze vis dan wel al in een coma zat, maar de vis was nog niet van de haak. :P
Dan hebben we onze gids, Rudi, er maar bijgehaald en deze had de vis zo van de haak.
De avond werd afgesloten door een cocktail, die onze gids zelf had bereid... Ik denk dat hij gewoon zowat alles wat hij nog in de keuken zag liggen van drank in een pot heeft gekapt en tadaaaaaam.. :P
Geen opmerkingen:
Een reactie posten