6 april 2013
Om zeven uur riep mijn wekker luid: "opstaaaaaaaaaan!!!" Snel nog even mijn zak klaarmaken en dan de taxi in met Jan richting 't Vat. Deze dag vertrokken we richting het Foengoe-eiland, het beloofde een lange rit te worden, maar deze zou het wel allemaal waard zijn. :D
Deze keer bestond de groep uit enkel bekende mensen, Steffen, Elena en Bram, Joren en Tess, Joris en Katrijn, Jan en mezelf. Erg fijn om eens met een kleine groep van leuke mensen op stap te gaan.:)
Eerst zouden we vier uur moeten rijden in een bus, gevold door een vaartochtje van maar liefst drie uur. Theoretisch toch, ervaring leert ons dat de praktijk altijd anders is. :P
Het eerste deel van de busrit bestond uit geregeld stoppen om te chinezen... Ik heb in mijn leven op zo'n korte tijd nog nooit aan zoveel winkels gestopt. :P Na de zoveelste stop was het dan toch eindelijk tijd voor het vullen van onze knorrende buikjes. Naar traditie kregen we een broodje ongeboren kip of kaas en kregen we de kan om dan zelf ook even te chinezen. :)
Snel de bus terug op, want er stond ons nog een hele tocht te wachten. We ruilde de goed geasfalteerde weg in voor een bauxietweg vol bulten en kuilen op het moment dat we Zanderij passeerde... Slapen op de bus werd dan onmogelijk, of toch niet voor sommigen onder ons. :P
Na een van de langste, gratis, rollercoasterritjes, waar er zelfs voor special effects werden gezorgd aan de hand van rode rook (of rood stof :P), kwamen we dan toch aan op het plekje waar we de bus zouden moeten inruilen voor een boot. Maar eerst... eten!
Met een gevulde buik konden we dan de boot inladen inclusief onszelf. Met een stralende zon beloofde het toch een gezellige, maar lange boottocht te worden. Jan en Steffen zorgde voor een streepje muziek en weerom Jan, maar ook Katrijn en Bram zorgde dan voor de, af en toe, welgekomen verfrissing. Meermaals werd ik het slachtoffer van het watergevecht tussen Jan en Katrijn, en aangezien Bram een beetje jaloers was op het vertier van deze beide, vond hij het nodig om zich ook even te moeien in dit gebeuren... :P
Op een gegeven moment werd onze tocht even onderbroken. We zagen in de verte een klein eilandje, maar wanneer we dichterbij kwamen, zagen we dat er enkele Nederlanders gestrand waren. Zij waren blijkbaar al een dag langer onderweg dan wij. Wanneer zij een dag eerder de boot probeerde te nemen, kwamen ze tot de constatatie dat ze te weinig benzine hadden, dus werd de tocht uitgesteld met een dag. En nu, wanneer ze dan genoeg benzine hadden, hadden ze motorpech. Ze hadden zich dan laten afdrijven en zijn dan terecht gekomen op dit eilandje waar de bootsman al verschillende pogingen tot reparatie had gedaan. Zeker al vier uur zaten ze daar op het eiland te wachten... Behulpzaam, zoals de meeste Surinamers, stapte onze bootsman uit en repareerde de motor in minder dan een half uur. :P
Tijdens dit half uurtje konden we dan toch even de benen strekken en genieten van het verfrissende water. Wat deed dat goed!
Terug de boot in om dan nog ongeveer een uurtje te varen. Tijdens dit uurtje heb ik kunnen genieten van een dutje, dat opnieuw gefotografeerd is :P, en Steffen kon genieten van een stukje ongerept oerwoud... Plotseling werd ik wakker en stond de boot aan de kant van de rivier, zonder Steffen... Steffen nam gebruik van dit moment, om ook hier even zijn territorium af te bakenen. :P
Daar was het eindelijk... Het beloofde land! :D
Een pracht van een eiland, met een pracht van een slaapplaats, echt eentje om van te dromen.
We kregen dan rustig de tijd om onze hangmatten op te hangen in een flathutje... Een hut op palen met een houten dak en meerdere verdiepingen. Super!!! :D
Het duurde dan niet lang voor de zon onderging en dit de pracht en praal van het eiland nog maar eens benadrukte.
Wanneer onze slaapplaats in gereedheid gebracht was, konden we genieten van een heerlijke saotosoep, deze ga ik echt missen trouwens in België.
Na deze heerlijke verwennerij kregen we wat meer informatie over het verloop van de volgende dag. We zouden om half zeven, 's morgens weliswaar, al aan de ontbijttafel moeten zitten, want we zouden de Voltzberg gaan beklimmen. :D Hij gaf ons de wijze raad om deze avond vroeg onze hangmatten op te zoeken, deze hebben we dan allemaal gevolgd.
Wat zalig! Slapen in een hangmat, op de eerste verdieping van een houten hut op palen, met als achtergrondmuziek het stromen van water...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten