1 April 2013
"Oh stalen ros, gij zijt altijd mijn trouwe compagnon geweest, maar vandaag stelt gij mij teleur. Na dagen van vertier, liet gij mij nu weten dat gij mij niet meer goed gezind zijt. Tijdens de tocht naar uw herstel, liet gij van u af weten. Maar geen nood trouw ros, mijn hart hebt gij gestolen en mijn hart zult gij blijven bekoren."
Deze morgen ben ik opgestaan met een missie, mijn stalen ros naar de Cardy brengen want mijn band staat een beetje plat en ik moet mijn huur verlengen. Maar eerst heb ik nog even de tijd genomen om wat te bloggeren en te rusten.
Rond half vier trokken Jan en ik dan maar richting Cardy. Mijn stalen ros heeft hier zijn laatste puf gegeven, plotseling hoorde ik een klap en pffffffffffffffffffffffffffffffff, mijn reeds platte band was nu echt helemaal plat. Omdat het toch nog een eindje was, besloten Jan en ik toch nog om al fietsend naar de Cardy te gaan.
Daar aangekomen, stond er een niet erg tevreden meneer en mevrouw te wachten. Vandaag waren, de anders wel erg vriendelijk en behulpzame, heer en dame erg nors. Maar ik kreeg even een vervang ros tot mijn trouwe stalen ros herstelt was, morgen dus.
Met mijn tijdelijke compagnon trok ik dan, samen met Jan, richting het kdg-huisje, waar mij een heerlijke pasta was beloofd.
De pasta veranderde al snel in bami, maar deze heeft ook zeker gesmaakt. :D
Ook deze avond zouden we samen gezellig met de dokters en ook Hanne iets gaan drinken. Ik wil dus vertrekken met mijn vervangros, maar ook deze liet mij weten dat hij niet verder wou. Deze band zei niet pfffffff, maar plofte met een grote knal. Zelfs zodanig dat de buitenband helemaal los kwam. Met gehangen hoofd trof ik te voet terug naar het kdg-huisje. Hier kon ik dan gelukkig, en dankbaar, gebruik maken van de fiets van Tess.
Samen trokken we dan naar "Shakers", een of andere cocktailbar. Daar aangekomen, stonden we voor een gesloten deur. "Geen nood", zei Joris, "ik ken nog een bar in de buurt". Met z'n allen trokken we dan ook vol hoop naar daar. Opnieuw stonden we voor gesloten deuren... :(
"Geen nood", zei Joris opnieuw, "We kunnen even chinezen en dan bij ons iets gaan drinken".
Na al dat gefiets, werd het toch nog een gezellige avond in een huisje niet erg ver van ons eigen stekje, tot onze verbazing. :P
Geen opmerkingen:
Een reactie posten