23 april 2013
Uitslapen zou deze week niet van de orde zijn. Dus deze ochtend ging mijn wekker vroeg af, maakte ik me klaar en vertrok naar mulo Kerklaan. Dit zou de laatste dinsdag zijn dat ik les zou geven.
Ook al moet ik hier van klas naar klas gaan om een hele voormiddag les te geven en is dit erg vermoeiend, doet het mij enorm deugd. Mijn liefde voor lesgeven en kinderen is hier in Suriname bevestigd!
In de namiddag ben ik met mijn stalen ros naar het kdg-huisje getrokken om daar dan nog, samen met Sofie, wat laatste afspraken te maken voor ons tafelkampioenschap van donderdag. Dan snel terug de fiets op richting het buurtcentrum. :)
Deze keer waren er dan toch wat meer kinderen aanwezig. Maar toen we aan hen vroegen of ze huiswerk hadden, waren ze daar niet allemaal even zeker van... De kinderen hier worden al vanaf de lagere school verplicht om erg zelfstandig te zijn, zij moeten er zelf voor zorgen dat hun agenda naar behoren wordt ingevuld. Maar aangezien dit nog kinderen zijn, lukt dit niet altijd even goed.
Uiteindelijk moesten ze dan de klok leren lezen. We hebben hier dan aan gewerkt, maar we hielden ook wat tijd over voor het inoefenen van de maaltafels. :)
Leanda, het hoofd van de organisatie was vandaag ook nog langs gekomen zodat de laatste afspraken voor donderdag gemaakt konden worden. Ze nodigde ons dan ook uit om donderdag, na het tafelkampioenschap, haar verjaardag mee te vieren. Daar konden we natuurlijk geen neen tegen zeggen! :D
De fietstocht naar het kdg-huisje was korter dan gedacht en veranderde al snel in een wandeltocht. :P
Mijn stalen ros begaf het weer... Ik denk dat mijn stalen ros voor zichzelf moet gaan toegeven dat hij op pensioen moet gaan. Lekker genieten van verse olie en nieuwe bandjes...
Mijn stalen ros had het dus begeven en moest ik alleen te voet verder. Alleen, omdat Sofie snel naar huis moest, zij moest nog naar het IOL.
Na een lange wandeltocht was ik bijna aan het kdg-huisje, en dan kwam de hulp er aan. Mensen in Suriname zijn echt erg behulpzaam, er stopte wel twee wagens om te vragen of ze mij naar huis konden brengen. Aangezien ik nog amper tien meters moest stappen, zei ik vriendelijk, nee dankjewel.. En zelfs dan bleven ze nog aandringen om hulp te bieden. :)
Met de onderdelen van mijn stalen ros, want echt aan elkaar hangen deed die niet meer, kwam ik dan aan, aan het kdg-huisje. Daar heb ik nog genoten van een heerlijke maaltijd en een verrassing...
Sofie kwam thuis van het IOL en had twee vriendjes bij. Jeroen, een andere stagaire en... ene meneer Venski. We hebben deze avond dan nog kunnen genieten van wat kaartspelletjes en verhaaltjes van Venski. :D
Maar wat nu? Wat met mijn stalen ros? Ga ik morgen naar school? En hoe dan?...
Tja, dat lossen we op z'n Surinaams op... Alles stap per stap :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten