zeven maal twee is?...

25 april 2013

Vandaag was het zover, tijd voor ons tafelkampioenschap!!! :D
Voor we naar het buurtcentrum trokken, brachten we de laatste dingen in orde... Nog wat medailles maken, een bedanktekstje schrijven, nog langs het copycenter voor de testjes en langs de Chinees voor iets lekkers... 

We hadden een uur vroeger afgesproken met Vanessa om alles nog een beetje voor te bereiden, maar zij was op z'n Surinaams op tijd... te laat dus. :P
Nu, de kinderen daarentegen waren allemaal veel vroeger dan anders aanwezig. Dat gaf een fijn gevoel. :)
We zetten hen aan het werk en ze herhaalde vlijtig hun maaltafels...
Het was al snel tijd voor hun pauze, we moesten sommige kinderen echt dwingen om naar buiten te gaan, ze wouden zeker zijn dat ze hun maaltafels goed kende...

Na de pauze gaven we de kinderen allemaal een plaats, legde de spelregels uit, deelden de papieren uit en gaven het startsignaal... Ik kan wel een miljoen geven om de gezichten van deze kinderen opnieuw te kunnen zien op het moment ze hun blad mochten omdraaien, zo'n enthousiasme... Het deed echt deugd!! :D

De kinderen werkten ijverig aan hun test en deden alles volgens de spelregels. De resultaten van de testjes waren echt super. Wie had dit ooit gedacht! De kinderen die in het begin van ons verblijf nog niet eens de tafel van drie konden opzeggen, maakte zonder enig probleem een test met alle tafels... Ik ben echt trots op deze kinderen! :D
Dit gaf me zo'n voldaan gevoel, al ons werk, heeft zijn vruchten afgeleverd...

Snel even de score berekenen van ieder kind en dan de prijsuitreiking... Voor ieder kind was er een medaille en een schriftje met daar een bedankingsbriefje in en voor de vier beste was er een groter cadeautje voorzien.

Na deze uitreiking was het nog tijd voor wat lekkers, een koekje en soft... Het afscheid van de kinderen was maar een beetje vreemd, ik denk dat ze het niet echt doorhadden dat we voorgoed weg gingen... Het was ook voor ons erg moeilijk om te beseffen dat dit echt de laatste keer zou zijn dat we hier zouden zijn, dat we met deze kinderen zouden werken... Het deed een beetje pijn om afscheid te moeten nemen.

We overhandigde al ons, eigen gemaakte, materiaal aan de begeleiders van de huiswerkbegeleiding en gaven nog een laatste woordje uitleg...
Vervolgens stapte we naar buiten en deden een iets minder leuke ontdekking. De hangjongeren hadden namelijk onze fietsbanden leeg laten lopen. We begonnen dan te wandelen, maar eigenlijk was dit echt hopeloos. We stopten op enkele plaatsjes om te vragen of ze een fietspomp hadden, maar niemand kon ons helpen... We waren deze avond nog uitgenodigd om de verjaardag van Leanda te vieren en dat zou direct na de huiswerkbegeleiding zijn, dus we moesten ons wat haasten.. We hadden dan besloten om een taxi te bellen die ons en onze fietsten kon vervoeren naar de locatie van het feestje. Niet veel later stond hij daar en konden we toch naar het feestje vertrekken. :)

Er was ons gezegd dat we tussen 6 en 9 konden langskomen, dus kwamen we direct na de huiswerkbegeleiding, dat kwam goed uit! Maar toen we er aankwamen, zag het er nog erg leeg uit, alles werd nog opgebouwd en Leanda moest nog in de douche. Maar ondanks dat alles waren we toch al welkom en mochten we plaats nemen. :)
Het ging een klein feestje worden, maar met een DJ, 4 gigantische boxen, een tafel vol eten en een cooler vol drank, leek me dit toch een iets groter feestje dan ik me had voorgesteld... :P

Gelukkig was er toch voor wat entertainment gezorgd tijdens de voorbereiding. Er waren twee heel erg jonge kinderen die de hele tijd aan het dansen waren en met de stoelen van de ene naar de andere kant leurden... Erg schattig! :)

Stel je nu even voor... Je woont in een wijk in België en daar is iemand jarig. Om dit te vieren gaat ze een feestje geven en wat doet ze? Vier boxen installeren en dj en dit echt mega luid zetten... Dit feestje zou niet lang duren, er zou al snel geklaag zijn van de buren en natuurlijk ook de politie aan de deur met een waarschuwing voor geluidsoverlast...
Hier in Suriname is dat een heel andere zaak. De muziek staat loei hard, maar eigenlijk is dit een beetje een uitnodiging voor de hele buurt om een kijkje te komen nemen en mee te vieren. Mensen van de buurt komen allemaal langs wensen een gelukkige verjaardag en krijgen een drankje aangeboden en kunnen zo mee genieten... Prachtig gewoon!!! :D

We zijn niet erg lang gebleven, want morgen was voor mij een belangrijke dag, ik moet morgen een examenles geven. Dus we trokken dan met onze fiets aan de hand richting het kdg-huisje.
Onderweg zagen we daar twee mannen zitten op een bankje en zij hadden, opmerkelijk dat ze waren, gezien dat we een platte band hadden. We vroegen hen dan of zij een fietspomp hadden en... bingo!!! De twee mannen konden niet sneller zijn om ons hulp aan te bieden. Ze pompten zorgvuldig onze banden op en zo konden we dan al fietsend verder.

Aangekomen in het kdg-huisje was enkel Joren daar, Jan en Steffen waren naar het IOL om wat lessen bij te wonen. Sofie en ik hadden al gegeten, maar de rest nog niet... Joren en ik hadden dan maar het idee om te koken voor Jan en Steffen. We trokken dan maar naar de winkel. Kip en bami hadden ze nog in huis, dus moesten we opzoek naar wat dingen die daar bij passen.. Onze buit: een blik kokosmelk, maïs en een fles cola. Toen jan en Steffen thuis kwamen, stonden ze verbaast toen we zeiden wat ze te eten gingen krijgen... Er werd dan maar besloten om naar ons stekje te gaan, daar was ook kip en andere groenten aanwezig.. Dus met onze buit en allerlei andere rommel, die de kdg-ers niet meer nodig hebben omdat ze bijna naar België vertrekken, trokken we de fiets op richting Sahadewlaan.

We hadden alle ingrediënten bij, behalve de bami... Goed gedaan!! :P
Gelukkig hadden we nog wat pasta in huis en werd er toch nog een heerlijke maaltijd getoverd met deze ingrediënten.

En zoals traditie het zegt, werd de avond, redelijk vroeg, afgesloten met wat kaartspelletjes. :D