Eindelijk een bezoekje aan Fort Zeelandia..

28 april 2013

Vroeg uit de veren want vandaag trok ik samen met Joren naar Fort Zeelandia, een stukje Suriname dat, ondanks ons al drie maand lange verblijf, nog onbezocht was...

Er was een beetje twijfel geweest over de aanvang van de gratis rondleiding, was het nu negen uur of tien?... Wel, we namen het zekere voor het onzekere en trokken richting de waterkant tegen negen uur. En, jawel hoor, de rondleiding was maar pas om tien uur.. :P
We besloten dan maar om nog even rond te lopen aan de waterkant en ons dan vervolgens op een bankje te zetten en te genieten van het prachtige zicht op de Suriname rivier.

Tegen tien uur stonden we paraat aan de ingang, met erg weinig goede verwachtingen. Andere, die wel al de tijd hadden gevonden (of gewoon op een zondag op tijd uit hun bed geraakte :P ), verwittigde ons voor een saaie rondleiding...
Deze waarschuwingen waren voor niets nodig, de man begeleidde ons doorheen het fort en bleef ons maar boeien. Hij gaf ons een korte trip door de gruwelijke geschiedenis van het fort.

Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort dat zich bevindt tussen Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, en de linkeroever van deSurinamerivier. Sinds 2004 is het een museum.

Het vijfhoekige fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen de Nederlandse kolonisten een handelsvestiging stichtten nabij het indianendorp Parmurbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd.

De Engelsen veroverden het fort in 1651 en noemden het Fort Willoughby, naar Francis Willoughby. In 1667 veroverden de Zeeuwen onder Abraham Crijnssen het fort en de nederzetting. Het fort werd door hun Fort Zeelandia genoemd; op een van de kruithuizen is nog het Zeeuwse wapen te zien. De nederzetting kreeg de naam Nieuw Middelburg.

Fort Zeelandia, gelegen aan de Surinamerivier, werd uitgebreid met vijf bastions. Drie daarvan, bastion Middelburgh, bastion Veere en bastion Zierikzee, bestaan nog, de twee die aan de landkant waren gebouwd, werden weggehaald toen Fort Nieuw-Amsterdam werd gebouwd.

Nadat de Fransen in 1712 een succesvolle aanval hadden uitgevoerd op een deel van de plantages rond Fort Zeelandia, werd op de rechteroever van de rivier een nieuw fort gebouwd: Fort Nieuw-Amsterdam. Fort Zeelandia werd een kazerne en later een gevangenis.

In Suriname woonden veel Duitsers, veelal zendelingen en onderwijzers van de Herrnhutters. Na de meidagen van 1940 was ook Suriname (als Nederlandse kolonie) in oorlog met Duitsland. Gouverneur Johannes Kielstra liet ongeveer 50 mannelijke Duitsers boven de 15 jaar in Fort Zeelandia opsluiten. Een week later werden ze naar Huize Melati, een omgebouwde rooms-katholieke missie-internaat aan de Copieweg in Para, overgebracht, ruim 15 kilometer buiten de stad, langs de toenmalige spoorlijn naar Zanderij.

In 1967 werd het fort gerestaureerd, waarna het Surinaams Museum hier werd gehuisvest. Op 24 november 1975, de dag voor de onafhankelijkheid van Suriname, werd het standbeeld van koningin Wilhelmina van het Onafhankelijkheidsplein naar het fort verplaatst. Op de plek op het Onafhankelijkheidsplein waar het beeld stond, werd een vlaggenmast geplaatst waar de nieuwe Surinaamse vlag de volgende dag werd gehesen.

In april 1982 nam Desi Bouterse, toenmalig dictator van Suriname, en zijn militairen hun intrek in het fort. Het werd het hoofdkwartier van de toenmalige militaire machthebbers en het werd gebruikt om tegenstanders van het regime op te sluiten, onder wie Surendre Rambocus en diens ondergeschikte Jiwansingh Sheombar na het mislukken van hun tegencoup op 11 maart 1982. Rond 8 december van dat jaar werden vijftien politieke tegenstanders van Desi Bouterse in het fort gemarteld en vervolgens, op de ringmuur, aan de kant van de Surinamerivier, gefusilleerd  Een gebeurtenis die bekendstaat als de Decembermoorden en die het fort veel bekendheid gaf. In de Surinaamse gemeenschap is het tegenwoordig haast onmogelijk om over Fort Zeelandia te praten zonder het ook over de Decembermoorden te hebben.

Met dit laatste begon onze gids eigenlijk zijn verhaal. Hij bracht ons naar deze beruchte muur en toonde ons de gaten... Deze gaten waren erg duidelijk en brachten een gevoel van onmacht en gruwel met zich mee. (De gaten die we zagen, waren groter dan kogelsgaten. Dit kwam omdat voor het forensisch onderzoek, de kogelsgaten uit de muur zijn gehaald.) 

Hij liet ons dan ook weten dat er erg weinig Surinamers naar het fort komen, dit omdat het fort voor hen enkel maar gruwel heeft betekend. Van slavenhandel, tot mishandeling, gevangenschap tot moord...  
Maar toch is het een stukje van de geschiedenis dat ze graag laten staan, zodat iedereen kan zien wat er allemaal gebeurd is... 

Na deze rondleiding, en een heerlijke verfrissing aan de bar, trokken Joren en ik op een klein fotorondje door de stad. Het plan was om nog wat foto's te nemen dat Paramaribo zou beschrijven, maar dat was een moeilijkere klus dan verwacht. Als je al een hele tijd rondloopt in een stad, zijn er nog weinig dingen die echt opvallen, alles is zo 'normaal' voor je geworden... Wat ons wel nog opviel, was hoe heerlijk die roze pannenkoekjes aan de waterkant wel waren. :P

Wat ook nog opviel, was de regen... Deze zorgde ervoor dat we wel wat vroeger naar huis trokken dan gepland...

De namiddag bestond voor mij uit rusten... De mensen van kdg moesten namelijk vandaag hun koffers pakken want morgen moeten we helaas afscheid van hen nemen...

Maar afscheid nemen van een ervaring als deze doe je in stijl!! :) Jan, Steffen, Joren en ik trokken dan maar wat nette kleren aan, Jan deed dit na lang aandringen van ons en niet zijn eigen kleren, hij had de eer om een van Joren's T-shirts aan te doen... :P
We trokken namelijk naar het duurste en chiqueste restaurant van heel Suriname, Baka Foto, het resaurant in Fort Zeelandia.

 Het restaurant, gerund door een Nederlandse sterrenchef, mag er echt wel wezen. We zetten ons buiten op het terras en konden daar nog maar eens genieten van het prachtige zicht op de Suriname rivier, deze keer "by night"... De volle maan was dan ook echt een prachtig extraatje. :D

We hadden besloten om deze avond echt een te genieten van het eten en natuurlijk ook de drank, we bestelde dan ook een heerlijke fles wijn en daar hebben we niet lang op moeten wachten. Jan en ik kregen dan ook onmiddellijk een aperitiefhapje, Joren en Steffen konden echter wat langer wachten... Na toch enige tijd wachten, aten Jan en ik het hapje maar op in de veronderstelling dat Joren en Steffen later ook eentje zouden krijgen, maar deze konden helaas oneindig lang blijven wachten..
Later konden we dan met z'n allen genieten van een heerlijke maaltijd. Aangezien enkele hun maagjes nog niet genoeg gevuld waren, besloten we om nog dessert en koffie te nemen...

Toen de rekening kwam, waren we aangenaam verrast, we moesten minder betalen dan we hadden verwacht. Na nader inspecteren van de rekening, ontdekte we ook de oorzaak van onze verbazing, ze waren namelijk het dessert en de koffie vergeten... Dit zorgde voor een duidelijke bevestiging, Surinamers zijn niet erg goed in een rekening op te maken... :P Maar klagen doen we niet, we betalen gewoon onze rekening en gaan door. :)

Onze volgende stop van de avond was zanzibar, daar genoten we samen met Sofie, Elena, Jeroen en Christine van de heerlijke cocktails en verhalen...