Van kussen krijg je AIDS...

22 februari 2013

Vandaag mocht ik eindelijk eens iets anders doen dan enkel maar achteraan in een klas zitten en kijken. Ik mocht een gastpresentatie mee begeleiden. 

Deze presentatie werd gegeven door de stichting liefdevollehanden, die klaar staan voor vrouwen met allerhande problemen. Zij waren hier om de derdeklassers seksuele voorlichting te geven. Het waren twee dames helemaal in het maagdelijke wit gekleed, die de kinderen kwamen verkondigen dat ze seks zo veel mogelijk moeten uitstellen. Seks is iets voor grote mensen!

De eerste sessie verliep vlot, maar tijdens de wisseling begin het plots enorm hard te regenen. We zaten wel in de gymzaal, maar volgens mij zouden we droger geweest zijn wanneer we buiten zaten. :P
Het regende langs alle gaten naar binnen ( hierbij was het mysterie van de gaten in de houten vloer ook opgelost) en dat zorgde voor een enorm kabaal op het metalen dak. Dit zorgde ervoor dat de sprekers niet meer te horen waren en dat we dus even, een half uur, moesten wachten. De tweede presentatie duurde dan heel wat korter.

Na de presentatie moesten de leerlingen telkens een kleine evaluatie invullen, deze was opgesteld door de andere stagaire biologie. Dit was echter de laatste dag van deze stagaire, dus zij heeft aan mij een mevrouw Asruf gevraagd om dit met de leerlingen te overlopen. Dit gaan we dan ook zeker doen. :D

Voor de rest van de voormiddag heb ik nog lekker liggen kletsen met alle andere Surinaamse stagaire over lesgeven in Suriname. Dit was een erg fijn gesprek, waar ik wel wat meer te weten ben gekomen over het onderwijssysteem hier.

Daarna ben ik naar huis gegaan om rustig wat voor school te kunnen werken en te eten. Hiervoor had ik wel nog wat tijd, maar tegen vier uur had ik, samen met Sofie, afgesproken met iemand van een sociaal project.

Kwart voor vier stapte ik terug de fiets op en vertrok, maar de weg vinden was blijkbaar iets moeilijker... Een kwartier te laat kwam ik eindelijk aan, dat is nog Surinaams op tijd. :P  
De vrouw begon erg enthousiast te vertellen over het project waar ze ons wou op inzetten, maar we merkten al onmiddellijk dat dit niet echt iets voor ons was. Het ging over een project voor kinderen tussen 16 en 24, die gestopt zijn met school, dropouts dus. We hebben dan aan haar uitgelegd dat we ons graag zouden willen richten op de huiswerkbegeleiding waarmee we al gestart waren. Dit vond ze een goed idee, zeker nadat we haar ook vertelde dat we een soort oefenpakket willen ontwikkelen om de kinderen op een leukere manier de tafels te laten inoefenen. 

Daarna nog even naar huis en langs een copiecenter en dan traditiegewijs lekker gaan eten in het kdg-huisje. :D  

Twee maal drie is????

21 februari 2013

Vandaag ben ik opnieuw gaan observeren in mulo Kerklaan. Het was een fijne dag, ik heb zelfs iets lekkers gekregen van mevrouw Asruf. Ik ben de naam al vergeten, maar het was iets gemaakt van erwten en het was wel redelijk pikant, maar heel lekker. :)

Mevrouw Asruf had vandaag drie repetities gepland voor de eerste klassen. Ik heb eerst twee lessen geobserveerd en de derde heb ik zelf mogen leiden. Eindelijk eens echt voor de klas staan! :D Een repetitie leiden is nu niet echt een super les om te geven, maar het is toch al iets actiever dan enkel maar observeren. Het verliep vlot. In het begin was het toch even wennen om zo voor de klas te staan, maar het deed deugd. :)
Ik heb hierbij geleerd dat ik wel op mijn woordkeuze moet gaan letten, want bijvoorbeeld 'nakijken' van nog even je repetitie (voor diegene dit dit niet begrijpen, repetitie is in het Vlaams toets :P) nakijken, begrijpen ze niet, ik zou 'overlezen' moeten zeggen. :) Je moet ook echt heel luid praten in de Surinaamse lokalen, zelfs wanneer de leerlingen muisstil zijn, is er nog veel lawaai van buitenaf. Maar goed, daar zullen we dan gewoon maar rekening mee moeten houden.

Mevrouw Asruf had me ook gevraagd om morgen een gastpresentatie mee te helpen begeleiden. Er komt namelijk een lokale organisatie seksuele voorlichting geven. Dit werd allemaal geregend door de andere stagaire voor biologie. Dus morgen mag ik weer wat actiever deelnemen. :)

Wanneer ik, na school, terug thuis was, had ik niet erg veel tijd meer. Ik had namelijk afgesproken met Sofie om voordat we naar het buurtcentrum gingen, we nog even langs de Saramacastraat gingen om een nieuwe hangmat te kopen voor haar. Ik ben dan snel men fiets opgestapt en naar haar gefietst.
We zijn dan samen een hangmat gaan kopen, maar we hebben ons ook een echt functioneel souvenir gekocht. We hebben een grote groene zak met de Surinaamse vlag op gekocht. Deze zullen we voor de trips kunnen gebruiken om al onze spullen in te steken

Daarna hebben we even een bijtankpauze ingelast en zijn we even in het kdg-huisje gestopt om te drinken. Snel terug de fiets op richting Pasinsia! :)

Wat ben ik daar erg geschrokken! Er waren maar enkele kinderen, maar met die enkele kinderen hadden we onze handen vol. Er was één meisje at hulp nodig had met haar lessen natuur, daar heb ik dus een handje geholpen. Sofie had haar gericht op de kinderen van de derde klas. Deze moesten hun tafels oefenen. Ik heb Sofie hierbij wat ondersteund en dit was echt nodig. De kinderen kunnen hun tafels echt niet. Dat is wel een probleem wanneer je deze zou moeten oefenen. Ze tellen gewoon op hun vingers wat de uitkomst is. Sofie en ik hebben dan beslist om hier wel wat tijd in te steken. We hebben dus een nieuwe missie. Tegen ons vertrek willen we ervoor zorgen dat tafels leren en oefenen wat leuker wordt voor die kinderen en dat ze dan ook hun tafels al veel beter kennen! :)

Na de huiswerkbegeleiding zijn we dan terug naar het kdg-huisje getrokken om samen iets te eten. De jongens zijn bij Jan en mij gaan eten om dan naar het IOL te gaan, Elena was naar de kunstles, dus Sofie en ik waren alleen. :) Een echt girlsdinertje! Ondertussen had ik bedacht dat er maar één sleutel van ons appartement was, en dat Jan deze bij zich had. Dat was dus een probleem! Ik had dan Jan proberen te bereiken om hem te vragen de sleutel ergens te verstoppen zodat ik hem thuis ergens kon vinden, maar ik was al te laat, Jan was al vertrokken naar het IOL... Met als gevolg dat ik dus bij Sofie moest wachten om naar huis te gaan. Om negen uur had ik dan beslist om toch al naar huis te trekken met de fiets. Eens thuis gekomen, moest ik nog een half uur wachten op de thuiskomst van Jan... Het was dus een lange avond van wachten. :P

Corrupt of niet?

20 februari 2013

Vandaag was een dag zoals alle andere. Vroeg opstaan om een hele voormiddag naar school te gaan en te observeren. Wat me vandaag wel opviel, was dat de leerkracht van geschiedenis, over wie ik eerder al iet vertelde, er niet meer was. Zij was op het einde van vorige week naar de directie geroepen en heeft daar dan een gesprek gehad. Uit dit gesprek is dan haar vertrek als gevolg gekomen. 

Er zijn dan volgens mij twee mogelijke redenen voor haar vertrek. Of ze is weggestuurd wegens de problemen die ze had hogerop, of ze was een slechte leerkracht. Mijn vermoedens zijn eerder het eerste, maar daar zou ik me eigenlijk niet over mogen uitspreken. Het is namelijk zo dat ook Jan een les heeft bijgewoond bij haar, en hij vond niet dat zij echt slecht les gaf, maarja, wie zijn wij om daar over te beoordelen???

Vandaag heb ik ook gemerkt, uit gesprekken in de leraarskamer, dat toch niet altijd alles rozengeur en manenschijn is op mulo Kerklaan. Niet iedereen is het altijd eens met de directeur, maar dat heb je bij ons in België ook wel. :)

Genoeg geroddeld, nu even verder mijn dag vertellen.
Eigenlijk is er voor de rest niet erg veel speciaals te melden over deze dag. :P
Het was een rustige dag, waar ik nog wat meer heb kunnen plannen met mevrouw Asruf voor de komende weken en wat heb kunnen werken voor school.

's Avonds waren we weer uitgenodigd bij de kdg'ers om samen met hen en de meisjes van lager onderwijs gezellig te eten. Dit hebben we dan ook met plezier gedaan. :D

Owja, voor ik het vergeet. Elektriciteitsproblemen zijn hier in Suriname besmettelijk! Vorige week had het kdg-huisje weeral een probleem, ditmaal met de elektriciteit... En vandaag, nadat we al een paar keer langs geweest waren bij de kdg'ers is de E-prob-virus via ons naar ons appartement overgegaan. Met als gevolg dat onze elektriciteit vandaag enkele keren was uitgevallen.

Orlando is mijn naam, Philip is mijn faam...

19 februari 2013

Vandaag was niet zo een bijzondere dag op de mulo. Gewoon weer een dagje observeren. Ik heb wel al wat voor duidelijkheid kunnen zorgen bij mevrouw Asruf, mijn mentor. Zij dacht namelijk dat ik nog nooit voor een klas had gestaan. :)
We hebben het dan een beetje over mijn verder verloop gehad en volgende week begin ik dan met echt les te geven. Eindelijk! :D 
Ik zie er echt naar uit om voor een Surinaamse klas te staan.

In de namiddag ben ik met Sofie naar het buurthuis, Pasinsia geweest om even kennis te maken. We kwamen er aan en ik had hier onmiddellijk een goed gevoel bij, hier wil ik zeker mijn energie insteken. 

Toen we binnen stapte, zagen we enkele kinderen, onder begeleiding van twee dames, huiswerk maken. Ik ben maar naar een van de dames gestapt om ons te melden en te vragen waar meneer Philip Orlando was. Deze dame had dan even gebeld met meneer Olando en mij de telefoon gegeven. Hij kon me da laten weten dat hij eerst even zijn dochter naar de les was gaan doen, want zij zat in tijdsnood ofzoiets... :P Hij ging dus een beetje later zijn.

Zoals hij ons had gezegd, kwam meneer Orlando daar aan. Op zijn brommertje reed hij het gebouw binnen en parkeerde zich in het lokaal. Met een blikje bier in zijn had, nam hij zijn helm af en konden we hem goed herkennen. Hij was de man waarvan er een portret boven het bord hing. :P

Na enige tijd nodigde hij ons uit in zijn kantoortje. Hij stelde zichzelf voor met: "Orlando is mijn naam, Philip is mijn faam." Het was een zeer vrolijk man. Hij vertelde alles in kleur aan ons, veel te veel uitleg voor een kleine boodschap. :)
Hij was erg blij met onze komst! En hij zal zeker gebruik maken van onze krachten om het buurtcentrum weer te doen bloeien.  Wij zullen daar huiswerkbegeleiding geven, maar ook andere activiteiten organiseren en begeleiden. We zouden zelfs in de paasvakantie op uitstap gaan met het buurthuis. Wat fijn om aan zoiets mee te kunnen werken.

Donderdag zullen Sofie en ik er al onmiddellijk invliegen, we gaan dan al aan huiswerkbegeleiding doen.

Vervolgens zijn we terug naar het kdg-huisje gefietst, in de regen. :( Daar hebben we nog lekker gegeten en een spelletje scrabble gespeeld met de jongens.

Docent, waar ben je?

18 februari 2013

Vandaag ging ik niet naar mulo kerklaan, maar naar het IOL om zelf daar lessen te volgen.

Ik ben 's morgens op mijn fiets gestapt met mijn regenjas aan, want het was weeral aan het regenen. Toen ik goed en wel aangekomen was op het IOL, na de weg twee keer te moeten vragen, ging ik naar lokaal C1. Ik was enkele minuten te laat, dus ik had een volle klas verwacht met een docent vooraan. Ik was me dus al een beetje aan het voorbereiden om mij te excuseren.

Ik ga naar het lokaal en de deur staat open, dus ik stap binnen. Wat zie ik daar? Welgeteld vier studenten, dat was al. Ik heb me dan ergens neergezet en net zoals alle andere studenten heb ik dan gewacht, en gewacht, en gewacht... Af en toe kwam er nog een student bij of ging er iemand weg. Maar een docent heb ik niet door de deur zien komen. Een vogel wel, maarja, die kan natuurlijk geen les geven. :P

Na iets meer dan een uur en half heeft een studente dan maar eens gebeld naar de docent. De docent wist haar te zeggen dat ze naar de dokter was en dus niet naar de les kon komen... Ah, ok dan! Waarom kon zij dit dan ook niet eerder laten weten ofzo, dan had ik niet door de gietende regen naar het IOL op mijn fietsje moeten rijden. :P

Ik ben dan maar terug op mijn fiets gestapt en naar huis gefietst. Fietsen was dus het hoogtepunt van deze dag. Want voor de rest heb ik wat aan taakjes gewerkt en me liggen afvragen waarom de docent niet wat eerder had kunnen laten weten dat ze niet ging komen. :P

Zwart op wit...

17 februari 2013 bis

Herinner je je die mooie, witte, koloniale huizen nog aan de waterkant. Wel vandaag zijn we ook andere gebouwen tegengekomen die de kloof tussen arm en rijk in de stad erg duidelijk maakt.

Dit is ook een wit, koloniaal huis, maar helemaal verwaarloost. Jammer, toch? En wat een contrast met de huizen aan de waterkant!

En vlak naast dit gebouw, heb je nog een gebouwtje staan.

Dus door gewoon al rond te wandelen in Paramaribo wordt de kloof er duidelijk. 

Regen, regen en nog eens regen...

17 februari 2013

Normaalgezien gingen we vandaag met de kdg'ers naar Fort Zeelandia voor een rondleiding, maar toen ik opnieuw wakker werd gemaakt door de regen die op het dak tikte, wist ik onmiddellijk dat de natuur het anders gewild had.

Nja, hier in Suriname moet je echt leven op het ritme van de natuur. Je kan niet zomaar alles plannen, want dan kan alles letterlijk in het water vallen. :P

Om twaalf uur kreeg ik een telefoontje van Joren om toch maar even af te spreken tegen half één aan Fort Zeelandia want het was wat opgeklaard. Dan zijn Jan en ik maar snel de fiets opgestapt richting centrum Paramaribo. Onderweg merkte we dat het toch niet zo droog was dan we dachten.

Toen we aankwamen aan Fort Zeelandia, stonden Steffen en Joren daar al te wachten. Wanneer we wilden binnenstappen, vertelde de man aan de ingang ons dat er geen rondleidingen meer waren. We besloten dan toch maar om het Fort een andere keer te gaan bezichtigen.

We hadden dan maar besloten om even langs de palmentuin te gaan. Dit is eigenlijk het stadspark van Paramaribo, vlak achter het Paleis. Vroeger hoorde het paleis en de tuin samen, maar nu is deze toegankelijk voor iedereen.

http://www.suriname-vakantiereis.nl/palmentuin-paramaribo

Natuurlijk is er behalve de palmbomen ook nog iets anders te bezichtigen in dat park. Er staat ook een standbeeld voor Ruben. Dit is een kind dat verstikt is in een koelkast. Eronder staat een waarschuwing dat mensen goed op hun kinderen moeten passen. :P

Na het bezoekje aan de palmentuin zijn we verder gegaan richting de houten kathedraal van Paramaribo. 
Eens daar aangekomen, merkten we dat deze gesloten was. Echt alles is hier dicht op zondag! Er stond dan ook een stelling rond heel het gebouw, wat dus heel erg jammer was. Maar toch was het een indrukwekkend gebouw. Hier moet ik dus zeker nog een langs gaan, wanneer het wel open is, om de interieur ook eens te bezichtigen.

We zijn dan maar wat verder gestapt, en toen begon het echt te gieten. Met bakken viel het water uit de lucht. Maar dit hield onze zoektocht naar eten niet tegen. :P

Na een hele zoektocht naar een burgerking voor de jongens, zijn we dan uiteindelijk in de McDonalds beland. Een lekker frietje en een McFlurry Oreo, mmmmmmm.... :)

Na het lekkere eten zijn we dan maar naar ons stekje getrokken met de fiets, in de regen... :(
Kletsnat kwamen we aan! Ik heb dan iedereen een handdoek aangeboden en Jan wat van zijn kleren. Wat zag iedereen er terug fris uit. :P

De rest van de dag bestond uit spelletjes, spaghetti en goed gezelschap. Owja, het was vegetarische spaghetti, tot spijt van enkele. Maarja, ze moeten maar eten wat de pot schaft en nu schafte de pot vegetarisch. :P

Platte rust

16 Februari 2013

Vandaag is het zaterdag, eindelijk weekend!! Deze rust had ik wel even nodig. Normaalgezien zouden we vandaag de stad nog een beetje verder gaan verkennen, maar het was weer een dag van regen, dus dit ging niet door. Dat vond in langs de ene kant  niet zo erg, want dan kon ik even tot rust komen en nog enkele kleine dingen in orde brengen.

Zo heb ik gebeld met ene Philip Orlando om een afspraak te kunnen maken in het buurtcentrum Pasinsia. Dit is een buurtcentrum in een buitenwijk van Paramaribo, namelijk Flora A. Hier zouden Sofie en ik willen gaan helpen met allerlei zaken, zoals huiswerkbegeleiding, creatieve activiteiten, sport en spel...
Dinsdag tussen 16u en 18u zouden we eens langs kunnen gaan om ons even voor te stellen en dan misschien verdere afspraken te kunnen maken om daar een steentje bij te dragen.

s' Avond hadden Jan en ik afgesproken om te gaan eten in 't Vat met de kdg'ers en twee Hollandse meisjes die Elena kende. We hadden om zeven uur afgesproken, maar hadden maar pas ons eten tegen half negen. Dit lag allemaal aan de Surinaamse taxi's die soms wel een uur op zich laten wachten, en je dan ook wel eens kunnen vergeten. :P

Het was dus vandaag een rustige, maar gezellige dag. Nu hoop ik wel dat het morgen wat beter weer is dan vandaag. Dan kunnen we toch misschien dit weekend de stad nog eens gaan bekijken. :)

Schoenen om te zoenen...

15 februari 2013

Vandaag was de laatste dag observatie op mulo kerklaan. Echt veel nieuws heb ik niet meer gezien, maar ik zal de komende weken tijdens het lesgeven en nog enkele observaties nog wel meer te weten komen over de werking van een Surinaamse muloschool.

In de namiddag ben ik samen met Elena en Sofie gaan shoppen. Maar eerst zijn Sofie en ik nog langs het cultureel centrum geweest omdat zij daar een afspraak had en dan kon ik eens rondneuzen.

Deze bibliotheek zag er nog beter uit dan ik dacht. Het is wel een kleine bib, maar goed georganiseerd, alles staat netjes op orde.
Wanneer Sofie terugkwam, vertelde ze me over het project dat de mensen van de bib voorstelde. Het was een te groot project, dat nog helemaal op poten moest gezet worden en dat zag Sofie niet zo zitten, dus heeft ze deze kans maar laten gaan.
Daarna zijn we naar de Domineestraat gegaan om te shoppen. We zijn dan samen met Elena op zoek gegaan naar een hele boel kleren voor Elena omdat zij geen geschikte kleren bij had om hier les te mogen geven. Maar ondertussen konden Sofie en ik wel ook voor ons zelf een rondkijken.

We zijn de steps binnengegaan en daar heb ik een aanwinst gedaan. Ik heb namelijk schoenen gekocht voor 39SRD (of €8,86).

We zijn dan ook het Surinaams monopoliespel tegengekomen en hebben dan meteen Steffen verwittigd, die dat dan blijkbaar later die dag gekocht had.

Na ons shopnamiddagje zijn we dan maar naar de frederick J.A. Murraystraat gegaan, kdg-huisje, om daar lekker te eten, de jongens hadden dan inmiddels al naar de winkel geweest.

Lekkere rijst met currysaus en ananas, mmmmmmm... :D Dat was lekker!!
(Voor mij was het althans zonder kip, voor de anderen met. Maar moest je het nog niet weten, '40 dagen zonder vlees' is weer begonnen en ik doe weer mee.)

Na het eten hebben we met z'n allen al onze tripjes gepland. Ik zie er echt naar uit om het hele land te ontdekken met al zijn culturen en achtergronden. Het lijkt me fijn om alles hier te gaan verkennen en zo zelf rijker te worden aan kennis. Wat gaat deze reis nog een ontdekkingsavontuur worden. Ik zie er echt naar uit!!!! :D

We hebben de avond dan maar afgesloten met een spelletje Surinaamse monopolie. Ik was het petje en heb nog goed m'n mannetje kunnen staan. :)

Valentijn vieren doe je zo...

14 februari 2013

Vandaag was opnieuw een observatiedag op mulo kerklaan, maar wat ik vandaag zag heb ik nog nooit gezien op een andere school. :)

Het was vandaag namelijk valentijn, en blijkbaar wordt dit in Suriname erg hard gevierd. Het begon al wanneer ik de leraarskamer binnenkwam. Hier wenste iedereen elkaar "happy valentine!!!". Het was wel fijn om te zien dat iedereen zoveel liefde voor elkaar had.

Bij iedere klas waar ik binnenkwam, kreeg mevrouw Asruf wel een presentje van één of meerdere leerlingen. Ieder meisje op school droeg dan ook een rood lintje, rode schoenen, hartjes in hun haar... Kortom, heel de school was rood gekleurd. :)
De eerste klas dat ik met mevrouw Asruf binnenstapte, kreeg ik zelfs een zeer warme knuffel van een van de leerlingen.

Maar dat was niet al, tijdens het derde lesuur kwam iemand van de directie langs in iedere klas om dan een kip-/visbroodje te geven aan iedere leerkracht, zo ook aan mij. :) Wat later kwam er dan een leerling rond met een drankje voor iedere leerkracht, en natuurlijk ook voor mij... Mmmm, dat was lekker, enkel het drankje was niet erg lekker. Het was een frindrankje van hier, en die geven bijna licht. Zo chemisch gekleurd en zo gesuikerd, dat was niet echt mijn ding. :P 

Dan was het tijd voor de pauze. Wat een pauze!!! Tijdens deze pauze werden er zowel in de mediatheek als in de gymzaal presentjes verkocht aan de leerlingen. Dus nog meer rood en hartjes. :D
In de leraarskamer was het ook feest, iedereen kreeg nog een chocolaadje van directie. mmmm, smullen maar.
Omdat de leerlingen het zo naar hun zin hadden, werd er beslist bij de directie om de pauze wat langer te laten duren. Wel een lesuur lang, kregen ze als extra pauze, maar dat vonden de leerkrachten ook niet erg. :P

Wanneer de schel ging, ja zo noemen ze dat hier, ging iedereen naar zijn lokaal met het nodige kabaal. :P Ik moest dan observeren in een derde klas en daar hebben ze het nu over de voortplanting bij de mens. Nja, dat maakte de dag helemaal compleet. :D Tijdens dit lesuur werd ik dan nogmaals verrast met een presentje van leerlingen, weer een lekker drankje.

Het was dus een dag van het delen van de liefde met iedereen. :D

De rest van de dag hebben we samengebracht met de studenten van kdg. We zijn naar de hermitage mall geweest, waar valentijn ook zijn sporen achter had gelaten. Hierbij was er wel een probleempje. Onderweg naar de studenten van kdg merkte Jan dat zijn band weer plat was en hij had die echt net opgepompt, dus lekke band. Toen we dan aankwamen bij de kdg'ers belde Jan een taxi om hem en zijn fiets te vervoeren naar het fietsbedrijfje. De rest van ons zijn dan vertrokken naar de mall.

Bij deze mall moet je je niet te veel voorstellen, alhoewel de Surinamers deden alsof het een gigantisch complex zou zijn. Wanneer je er binnenstapt, heb je een echt centerparcsgevoel. Een paar winkeltjes, wat eetgelegenheden en een cinema. We hebben er dan maar even rondgewandeld en zijn maar enkele winkeltjes binnengegaan. We zijn vooral op zoek gegaan voor een woordenboek voor mij en een Surinaams monopoliespel voor Steffen. Het eerste hebben we gevonden, maar het tweede niet. Ik heb dan ook nog een boekje gekocht met echte Surinaamse wijsheden.

So langa ede no fadon, a sa weri ati.

Zolang het hoofd niet valt, zal het een hoed dragen.

No poti poespoesie fu luku merki.

Laat de poes niet op de melk zitten.

Daarna zijn we lekker gaan eten bij de kdg'ers en hebben we de avond afgesloten met kaartspelletjes. Het was dus een leuke, liefdevolledag. :D

Wauw!!!

 Wanneer je hier in Suriname naar de winkel gaat, kan je net als bij ons reclameborden tegenkomen. Maar hier zijn de borden veel spectaculairder. Ze zijn geschilderd!!!

De mazelen???

Het lijkt wel alsof ik de mazelen heb, maar eigenlijk zijn de muggen mij aan het opeten...

Klamboe, deet, wierook.... Het houdt ze allemaal niet tegen... Ik ben te lekker denk ik. :D

Maar juffrouw, wat als er dan een spermacel van een dier bij de eicel komt?

13 februari 2013

's Morgens ging de wekker opnieuw af om zes uur. Deze keer scheen de zon. Dat is toch al wat leuker om wakker te worden op zulke vroege uren. :) 

Vandaag moest ik opnieuw observeren bij mevrouw Asruf. Maar eerst heb ik de eerste vier lesuren in de leraarskamer vertoeft, omdat er het eerste uur een les werd gegeven door een andere stagaire en de andere uren waren vierde klassen, en die kon/mocht ik niet observeren. Dus zat ik maar in de leraarskamer, te wachten. 
Ik heb ondertussen een soort jaarplanning van mevrouw Asruf overgenomen zodat ik een beetje een zicht heb op wat de kinderen allemaal gezien hebben of nog moeten zien. 

Vervolgens heb ik met een vrouwelijke leerkracht van geschiedenis gepraat over haar studies. Zij vertelde mij dat ze nog niet afgestudeerd is, ze zou nog voor enkele vakken moeten slagen. Maar dat lukt niet omdat de docent waarbij ze dit zou moeten volgen, niet overeenkomt met haar broer, ofzoiets. Hieruit kan ik dus afleiden dat hier veel om vriendjespolitiek gaat en dat, wanneer je het ver wil schoppen, je veel vrienden moet maken met een hoge functie.
Verder heb ik in de leraarskamer nog met bijna iedere leerkracht gepraat over vanalles en nog wat. Ik begin me echt thuis te voelen op mulo kerklaan. :)

Zowel Jan als ik zijn dan ook uitgenodigd om mee te gaan op een personeelsuitstap en dat zien we zeker zitten. Het is echt fijn om hier, op deze school, mijn stage te mogen doen. :)

Op deze foto zie je de leraarskamer, en naast me zit mevrouw Asruf, mijn mentor.

Tijdens de lessen biologie was ik aangenaam verrast wanneer mevrouw Asruf het had over de voortplanting. Je zou denken dat ze in een land zoals Suriname de onthouding zou promoten. Niets is minder waar. Mevrouw Asruf behandelt dit onderwerp zeer uitgebreid en geeft de leerlingen ook goede raad, als een vriendin. :) Ze waarschuwt de leerlingen dat iedere keer ze geslachtsgemeenschap zouden hebben er een kans van 50% is dat het meisje zwanger geraakt en dat ze dus moeten opletten daarvoor. Ze vertelt hen ook alles erg gedetailleerd en gaat geen vraag uit de weg. Zelfs wanneer een leerling aan haar vraagt wat er gebeurt wanneer een dierlijke spermacel in contact komt met een eicel van de vrouw, heeft ze daar een antwoord op klaar. Het was dus erg aangenaam om deze lessen te mogen observeren vandaag.
Ik zie er echt naar uit om zelf voor deze klassen te mogen staan. :)

Hieronder kan je zien hoe een klaslokaal in mulo kerklaan er uitziet.

Het regent pijpenstelen...

12 februari 2013

Vandaag is het exact een week geleden dat we zijn aangekomen hier in Paramaribo en ondertussen is er al heel wat gebeurt. :)

Maar eerst zal ik je even kort vertellen over deze dag...

Afgelopen nacht heeft het non stop geregend, zelfs wanneer mijn wekker afging, was het nog aan het regenen. Ik heb dan maar mijn regenjas en regenbroek aangetrokken om naar onze mulo te kunnen fietsten.

Wanneer ik aankwam op de mulo was ik een beetje opgelucht, mijn mentor was aanwezig. Dit wil dus zeggen dat ik een hele dag heb kunnen observeren bij haar in de klas. Hierbij zijn wel enkele dingen enorm opgevallen:

• Wanneer het regent, komt bijna iedereen te laat binnen, zelfs het derde lesuur, wanneer het al een hele tijd droog was, kwamen er nog leerlingen binnen gesijpeld.
• De gaten in de muren zijn enorm handig om je paraplu te drogen te hangen.
• De gemiddelde Surinaamse leerling is veel rumoeriger dan de gemiddelde Vlaamse leerling.
• Slapen tijdens de lessen, is blijkbaar toegestaan. :P
• De leerlingen hier moeten even hard giechelen tijdens de lessen die handelen over de voortplanting.

Het verliep vandaag er vlot op school. Het was ook erg aangenaam in de leraarskamer. De leerkracht PO zat daar de opdrachten te verbeteren. Hierbij waren er verschillende tekeningen waarbij zij spontaan in de lach schoot en deze dan ook meteen aan ons toonde. Na het bekijken van de desbetreffende tekening, begrepen we onmiddellijk waarom zij zo moest lachen. :)

Deze week is echt al een super week geweest. Suriname heeft al voor zoveel verrassingen gezorgd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik veel nieuwe mensen en gewoonten heb leren kennen en dat smaakt naar meer. Dus laat al die andere weken maar komen, ik ben er klaar voor!!! :)

Suriname en zijn eigenaardigheden.

11 februari 2013

Vandaag was het zo ver, men eerste stagedag!!! :)

Ik zag er echt naar uit… Vanaf nu zal ik iedere morgen, in de week, mijn wekker om zes uur moeten zetten.

Het was dus vandaag de eerste dag dat ik zou gaan observeren in mijn school, maar de omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat dit anders verlopen is. Dit leg ik dadelijk uit.

Eerst zijn we nog even langs de directeur geweest, zodat we ook met hem even kennis konden maken en zo kon hij ons ook nog de laatste richtlijnen meegeven.

De directeur zag me er een eerlijk man uit, hij zal altijd zeggen hoe het er op staan en houdt ook geen blad voor de mond. Zo begon hij ook al meteen uit te leggen hoe het kwam dat hij op deze school terecht was gekomen. Vroeger werkte hij al meer dan 20 jaar in een andere muloschool in de districten. Hij was daar dan uiteindelijk directeur geworden, maar een vrouw die onder hem stond, had ook een oog op die positie. Dat zorgde er dan voor dat deze vrouw hem tegenwerkte en dat hij veel zelf moest doen. Deze vrouw was echter een nichtje van een van de hoge pieten in het onderwijs hier. Zo kreeg de vrouw een hogere functie in het ministerie van onderwijs en kon zij de plaats innemen van de directeur. Hij werd dan verplaatst naar mulo Kerklaan in Paramaribo. Deze man is ook een erg harde werker en eist dit dan ook van zijn personeel. Dit was dan ook duidelijk te merken aan zijn uitleg over de verschillende leerkrachten in zijn korps.

Hij gaf ons ook nog enkele wijze woorden mee. Ieder persoon heeft zijn eigenaardigheden en met deze eigenaardigheden moet je kunnen samenwerken. Want wanneer je tegen deze eigenaardigheden werkt, zal het steeds mislopen. Geef je iedere persoon met zijn eigenheid een kans en stimuleer je dit, dan heb je een goede samenwerking en kan je iets mooi opbouwen.

Goed, nu even terug naar het verloop van mijn dag. :) 

Nadat we zijn langs geweest bij de directeur, kon Jan met zijn mentor mee en ik werd naar de leraarskamer geleid. Mijn mentor was er nog niet, dus moest ik even wachten. Wat later kwam de onderdirectrice me vertellen dat ze nog niets gehoord hadden van mijn mentor en dat het wel eens goed kon zijn dat ze afwezig zou zijn. Dit was dus echter het geval. De directeur kwam me dit dan ook nog eens melden en stelde dan ook meteen de vraag aan me om de lessen al over te nemen. Hij zei dat dit een goede manier van kennismaken is met de leerlingen. Ik heb er dan maar op ingestemd. Dit was wel even schrikken, want ik had zelfs nog niet eens één klas kunnen observeren.

Ik heb dan voor drie klassen moeten invallen, namelijk A4², 1C en A3¹. Dit was echt een super ervaring. Ik heb tijdens deze lessen mezelf grondig voorgesteld en dan heb ik het een beetje gehad over België en de verschillen met Suriname, hierbij heb ik zoveel mogelijk vragen gesteld aan de leerlingen. Zo kon ik zien hoe de leerlingen reageren op vragen.

Daarna heb ik hen dan ook de kans gegeven om vragen aan mij te stellen over mezelf en ook over België… 

Tijdens deze lessen heb ik wel duidelijk kunnen merken dat de leerlingen in Suriname wel erg verschillen met de leerlingen in België.

Wanneer je in België een vraag stelt aan de klas, steken de leerlingen hun hand omhoog, dan duid je iemand aan die vervolgens een antwoord geeft. Hier in Suriname roepen de leerlingen gewoon allemaal een antwoord door elkaar wanneer je iets vraagt. De leerlingen in Suriname zijn veel mondiger dan deze van België, ze zeggen ook echt alles wat in hen opkomt. Wat ook een groot verschil is, is dat de klas een open klas is. Hiermee bedoel ik dat de ramen eigenlijk gewoon gaten zijn in de muren en dat zorgt ervoor dat het lawaai van buiten er ook nog eens voor zorgt dat je de leerlingen moeilijker verstaat. 

Ik vond het erg leuk en interessant om deze lessen te kunnen geven. Ik stond wel verstelt van de vragen die de leerlingen voor mij hadden, maar daar heb ik niet steeds een even duidelijk antwoord op gegeven. :P

Jufrouw, hoe oud bent u? Jufrouw, heb je een vriend? Jufrouw, ben je getrouwd? Heb je kinderen?...

Wat de leerlingen ook erg grappig vonden, was dat ik geen enkele naam correct kon uitspreken, behalve Kevin. :P

Je zou dan ook denken dat deze Kevin een blanke was, maar dit is niet het geval. Ik denk dat Kevin en ik goede vrienden van elkaar gaan worden, gewoon omdat dat de enige naam is die ik nu nog ken. :P

En net zoals in België worden hier ook briefjes van de leerlingen onderschept door de leerkracht, wanneer deze worden doorgegeven tijdens de les.

Het was dus een enorm spannende eerste dag op Mulo kerklaan. Maar ik heb wel direct kennis kunnen maken met de leerlingen en ben er onmiddellijk kunnen  invliegen. Ik hoop wel dat morgen mijn mentor aanwezig is, dan kan ik eerst even goed observeren en dan kan ik echt les gaan geven.

In de namiddag hebben we eigenlijk niet echt iets gedaan, ik denk dat wel beiden even moesten bekomen van onze eerste echte ervaring met mulo Kerklaan. Ik heb wel even geslapen in mijn hangmat, maar werd wakker gemaakt door het kabaal van een echte regenbui. Nu snap ik het begrip regenseizoen. :P

Halleluja!!!

10 februari 2013

Vandaag werd ik voor het eerst wakker in mijn hangmat. Dit kwam door de regen die op het dak tikte van de hut, maar ook door de mango’s die gewoon uit de bomen vallen. :)

Ik heb nog redelijk goed geslapen in deze hangmat. Het duurde wel even voor ik in slaap was, maar ik heb toch genoeg nachtrust gehad. Het was echt zalig om wakker te worden op een plek zoals de colakreek, omgeven door wit zand, tropische planten, de warmte en bovenal de mangobomen.

Jaja, mango’s, bij ons groeien de appels aan de bomen en hier zijn het gewoon mango’s. :)


Nadat ik ben opgestaan, heb ik nog even met mijn voeten in het water gelegen en heb ik nog een laatste keer kunnen genieten van colakreek.
Daarna hebben we alles snel opgeruimd om dan vervolgens terug het busje in te stappen richting Paramaribo.
Onderweg stond de radio heel de tijd op een evangelische zender die steeds alles zegende, wanneer je hiervoor een verzoekje deed.
Maria, halleluja! Deze winkel, halleluja! Die winkel, halleluja! Deze dokter, halleluja! Goed weer halleluja! :P
En dan werd dit even onderbroken voor een streepje muziek en ik dach: yes, eindelijk geen godsdienstig gedoe meer! Maar ik kon niet meer ongelijk hebben. “Have mercy, oh father…” :P

Buiten deze zender zat ik nog met iets. Ik had een vreemd gevoel tijdens deze rit, ik had hier eigenlijk nog niet bij stilgestaan. Tijdens de terugrit zat ik heel de tijd buiten te kijken en kon ik de enorme verschillen met de stad waarnemen. Op een gegeven moment voelde ik me zelfs schuldig dat ik plezier was gaan maken in colakreek terwijl er mensen zijn op de weg ernaartoe die moeten leven in een oud houten hutje dat net niet op instorten stond. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik met dit gevoel moet omgaan.

Het werd zelfs een beetje erger wanneer ik, toen we terug in Paramaribo waren, naar een Europese winkel ging om wat eten te kopen. Het prijsverschil tussen deze winkel en de Chinese winkels is enorm. We hadden dan ook maar bitter weinig meegenomen.

We zijn dan naar huis gefietst waar ik dan een frisse douche heb genomen, waarna ik aan een beetje schoolwerk ben begonnen. Ik had dan nog afgesproken met Sofie om samen bij haar te eten en dat hebben we dan ook gedaan. Macaroni met kaas en ham, gemaakt door Joren. Mmmm, wat was die lekker. :)

We zijn niet erg lang gebleven, want we moesten dan nog naar huis fietsten en we wouden beiden graag op tijd in ons bed kruipen omdat het morgen vroeg dag is. Morgen is namelijk onze eerste echte dag in mulo Kerklaan. :)

Men zwemt hier niet in het geld, maar in de cola…

09 februari 2013

08u00 trrrrrrrrrrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing!!!

Vandaag moesten we op tijd ons bed zodat we tegen 10u15 bij de meisjes van lager onderwijs (kdg) konden staan om daar dan het busje te nemen richting colakreek.

Snel wat opfrissen en mijn rugzak klaarmaken want we moesten ook nog eerst even langs de pater om spulletjes achter te laten.

Bij de pater werden we hartelijk verwelkomt en deze nodigde ons al onmiddellijk uit om samen met hem naar het binnenland te trekken, te gaan hengelen, mee op zondag iets te gaan drinken in de binnentuin... Het was dus een hartelijke man, en we gaan zeker gebruik maken van zijn aanbiedingen. :D

We zijn maar snel doorgefietst naar de meisjes van het lager onderwijs. Onderweg waren we wel even verward. We waren niet erg zeker meer over waar we waren, Suriname of België...

Wanneer iedereen er was, hadden we normaalgezien direct kunnen vertrekken, moest de kleine auto niet even pech hebben. Maar dit was snel opgelost. Om 11 uur zijn we dan toch eindelijk kunnen vertrekken richting colakreek. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Colakreek)

De rit duurde ongeveer een uur en half, maar daarna was het tijd om wat te luieren in de zon. :)

Het was fijn om hier te zijn. :P
Er was veel zon, afgewisseld door wat regen, maar het was erg leuk om even goed ontspannen te kunnen genieten van het klimaat hier.
We hebben in de zon gelegen, gezwommen, gegeten, verkend, geluierd, nog gegeten, nog geluierd..

Nja, voor het eten was het toch een beetje lastig. Rond half drie hadden we besloten om iets te gaan eten en dat deden we dan ook. Maar toen hadden we ook ontdekt dat de kantine sloot om 17 uur. Dat wou dus zeggen dat wanneer we 's avonds nog iets wouden eten, dat dit voor 17 uur moest gebeuren. We hadden dan maar even bestelt en gevraagd om dit zo laat mogelijk aan ons te bezorgen. :P

Nja trouwens, als je jezelf afvraagt vanwaar de naam colakreek, bekijk dan zeker eens deze foto. :)

Na onze laatste maal zijn we dan maar onze hut in orde gaan maken. Onze hangmat ophangen in een hut, die tevens ook onder een boom stond.

Ondertussen waren we naar het toilet geweest. Nu denken jullie, waarom zegt ze dat ze naar het toilet zijn geweest, dat doe je toch iedere dag en dat boeit niemand. Wel dit zal jullie ongetwijfeld wel boeien. :P
Bij ons kan het wel eens voorvallen dat er een 'miekelangepoot' op het toilet zit, wel hier zitten er vogelspinnen.

Wanneer onze hut op orde stond, zijn we nog even langs de lokale nachtwinkel, die om acht uur sloot en dus speciaal voor ons opnieuw werd opengedaan, gegaan om dan zo de nacht door te komen. 
We hebben dan nog heel de avond zitten weerwolven en praten. een goede afsluiter dus.

Even tussen de blogs door.
Hieronder staan nog enkele links van blogs die je zou kunnen volgen, het zijn de mensen van secundair onderwijs van kdg (die van Sofie had ik al eerder doorgegeven):

• Elena: http://surinametripforalwaysinthecloud.webnode.nl/dagboek/

• Steffen: http://steffeninsuriname.wordpress.com/
• Joren: http://joreninsuriname.wordpress.com/

Wan switi friyari dey!!!!!

08 februari 2013

Gelukkige verjaardag!!!!!!!!!

Vandaag was mijn verjaardag en dat moest gevierd worden. Maar er waren nog enkele dingen die we vandaag zeker moesten doen:

1. Hangmat kopen
2. Bezoekje brengen aan de centrale markt
3. Uitrusten :P

Het was de bedoeling om lekker uit te slapen deze dag, maar eigenlijk werden we beide redelijk vroeg wakker. We hebben eigenlijk nog nooit langer dan negen uur in ons bede gelegen en we denken dat dit komt door Suriname, je kan hier echt niet lang slapen, de dag in Suriname begint vroeg en duurt lang. :)

We zijn dan dus vroeg kunnen vertrekken om onze eerste ToDo te kunnen schrappen van ons lijstje. Hop, de fiets op richting Jeruzalem Bazaar. Deze winkel staat in bijna alle reisgidsen beschreven als ‘the place to be’ voor stoffen en hangmatten en tevens ook andere spullen om het binnenland in te trekken.

Wauw… Dit was echt een stoffenparadijs. :) Aan het plafond hingen er allemaal hangmatten en achter de toonbanken stonden er massa’s stoffen, en wat voor stoffen. Een voor een waren een mooie stoffen en voor geen geld, één meter stof kost 5,55 SRD (minder dan één euro en half). Ik ben zeker van plan om hier nog meer naar toe te komen, misschien moet ik wel enkele meters stof opsturen naar mezelf in België…

Maar mijn missie nu was om een hangmat te kopen en de bijhorende touwen. Er waren twee mogelijkheden, ik kon namelijk kiezen om de goedkoopste te nemen en dan was ik bijna geen geld kwijt, of ik kon kiezen om een degelijke hangmat te kopen die ik later ook nog zou willen ophangen in België, een mooi souvenir als het ware. Ik heb de tweede optie genomen en ben erg blij daarvoor. Ik heb een tweepersoonshangmat gekocht met bloemen en franjes, en met touwen bij voor nog geen 100 SRD (€ 25).

Daarna zijn we verder gegaan naar de centrale markt, aan de waterkant. Dit was de grootste markt die ik ooit gezien heb. Het was vooral fruit en groenten, vis en vlees, maar je kon er ook allerlei andere prulletjes kopen. Het was echt fijn om hier rond te lopen. We waren er eerst doorgetrokken met onze fiets in de hand, maar we merkten al snel dat dit niet echt een slim idee was geweest.

Dus we hadden dan even de fiets aan de kant gezet om dan nog even verder te kunnen rondneuzen op de centrale markt. :)
Hier waren vele groenten en fruit die wij niet kenden, maar deze willen we zeker allemaal eens uittesten. We zijn maar rustig begonnen met onze onderzoektocht voor onze smaakpapillen, we hadden namelijk litchis gekocht…
Mmmmmmmm, wat waren die lekker, zo zoet.. Deze smaakten echt naar meer. :) 

Daarna zijn we terug de fiets opgestapt en huiswaarts gefietst. Tijdens deze fietstocht had ik wel bijna een spiegel tegen mijn hoofd gekregen, maar ik ben dan toch heel thuis geraakt. Daar heb ik dan onmiddellijk mijn hangmat opgehangen en uiteraard heb ik deze dan ook meteen uitgetest. :D

De namiddag was dus een chillnamiddag en die heeft echt deugd gedaan. Want eigenlijk ben je hier in Suriname echt wel heel erg snel moe. Zonder te veel inspanningen te doen, is het toch vermoeiend om hier te vertoeven.

’s Avonds had ik afgesproken met Sofie, dit is ook een Belgische studente secundair onderwijs, maar aan de kdg. Ik heb haar leren kennen op mijn stage van vorig semester. Het is echt zo toevallig dat wij beiden op internationalisering gaan naar Suriname, maar wel erg leuk om nog iemand te kennen hier in ver van huis. Je kan haar trouwens ook volgen op haar blog: http://sofieindewereld.blogspot.com/

Maar goed, ik had dus met Sofie afgesproken om samen iets te gaan drinken om dan zo verder te kunnen afspreken voor het weekend. We gaan namelijk naar colakreek.

Jan en ik zijn dan samen naar ’t Vat vertrokken en onze mond viel open toen we daar aankwamen. Het terras zat namelijk vol met een nieuwe lading Vlaamse stagaires. Er zat zelfs weeral iemand tussen die ik toevalig ken, Lukas (een kennis van mijn vriend, Maarten). Het was zo leuk om even de voorbije dagen te kunnen vertellen aan mensen die exact hetzelfde meemaken op dezelfde moment. :) Het voelde een beetje aan als een opluchting. Wat later kwam Sofie er ook aan, en zij had dan ook nog eens meer dan 10 Vlaamse stagaires bij, dus het terras zat bijna vol. :P

Het was verder nog een zeer fijne avond, die vergezeld werd door de nodige drank. Dit was een avond die ik wel vaker wil meemaken hier in Suriname, goed gezelschap, goede verhalen, goede sfeer… :D

Het was dus een fijne verjaardag. Het was dan ook fijn om te weten dat jullie in België me niet vergeten zijn, dat was dan ook duidelijk te merken aan het aantal verjaardagswensen. Dankjewel daarvoor. :D

Wat een warm land...

07 februari 2013

Suriname is echt een warm land. Dit heb ik zeker kunnen ontdekken vandaag. Het is een warm land in beide betekenissen. Vanaf de moment dat je opstaat tot het moment dat je gaat slapen, ben je aan het zweten. Maar overal waar je komt, wordt je warm ontvangen door de mensen hier. De mensen in Suriname, of toch al de mensen die wij zijn tegengekomen, zijn steeds zeer vriendelijk.

Vandaag was onze eerste kennismaking met de school, Mulo Kerklaan. En dit was een zeer aangename kennismaking. En ik had het gevoel dat ze me daar al kende (zie poster). :P

We werden hartelijk onthaalt door de onderdirectrice en de onder-onderdirectrice, de directeur was namelijk afwezig. We kregen even kort wat uitleg en werden vervolgens even rondgeleid in de school. Tijdens deze rondleiding hebben we kennis kunnen maken met iedere leerkracht die daar werkt. Dit waren er niet erg veel, maar toch genoeg om ervoor te zorgen dat ik nu geen enkele naam ken. Dit kan ook zijn omdat ze allemaal maar eigenaardige namen hebben ook. :P

We zijn even blijven plakken aan de kantine waar ik heb kunnen genieten van een zeer warme kop koffie. Bij deze koffie hoorde natuurlijk ook een ‘koffiekletske’.

Mulo Kerklaan is een kleine school van ongeveer 450 leerlingen. Er is dan per vak één, soms twee leerkrachten aanwezig om deze kinderen iedere dag te onderwijzen. Iedereen is daar aanwezig van 07u10 tot 12u15. Dit wil dus zeggen dat we voortaan op weekdagen zeer vroeg uit ons bed moeten komen.

Na de rondleiding werden we terug naar de leraarskamer gebracht. Daar kregen we de algemene uurrooster, zodat we konden overschrijven wanneer de vakleraar moet lesgeven. We zouden dan normaalgezien nog wat verder afgesproken hebben met de vakleraars,  Maar het was een beetje druk deze dag. Dit kwam omdat de tussentijdse rapporten moesten binnengebracht worden en iedere leraar moet zijn eigen administratie doen en dit zorgde voor een beetje chaos. Dus we hadden besloten om dan de stage dan maar pas volgende week, maandag, te laten starten.

We hadden dan maar besloten om terug huiswaarts te vertrekken, maar onderweg gingen we nog een stop maken bij een supermarkt. Deze supermarkt is wat groter dan de winkels waar we de dag voordien waren geweest. De supermarkt was groter, dus onze zakken waren ook meer gevuld. Zelf zo gevuld dat de winkelbediende achter ons kwam, toen hij zag dat we met de fiets waren. Hij bracht ons nog extra zakjes. :P

Met deze zware zakjes op de fiets was opnieuw een uitdaging. Zeker omdat we dan langs de Kwattaweg moesten rijden. (sorry fietsverhuurder, regel 4 zullen we moeten overtreden :P ) Dit is een enorm drukke baan. Deze is wel geasfalteerd, maar zeer smal. Levensgevaarlijk voor fietsers tussen het verkeer. We hadden dan besloten om gebruik te maken van het trottoir. Ik zei dus al dat de weg geasfalteerd was, maar het trottoir echter niet. Vandaar dus de uitdaging, het was een mengeling van zand, steen, put, hobbel, plas, borden, palen, mensen, brommers, zwerfhonden… Het leek wel op een spelletje mariocart voor gevorderden. :P  

Thuis hadden we dan alles snel opgeborgen, om dan vervolgens al de gekregen informatie ergens netjes neer te pennen, zodat we deze steeds goed kunnen terugvinden.

Dan hadden we nog even gerust en gegeten om dan terug op pad te gaan. We hadden onze fiets gepakt naar een klooster. Jan kent (via via) namelijk een pater en moest daar nog iets naartoe brengen.

Deze pater was echter niet thuis, dus had Jan maar een doosje chocolaatjes met een papiertje achtergelaten.

Daarna zijn we maar even verder gereden naar de Waterkant. Daar hebben we kunnen genieten van een fris drankje onder een boom. We konden daar ook de mooie witte koloniale huizen bewonderen. Deze huizen zijn unesco-werelderfgoed.

We waren dan van plan om het Fort Zeelandia te bezoeken, maar dit was al gesloten, dit zal dus voor een ander keer zijn. :)  Maar dit hield ons niet tegen om nog even verder rond te kijken. We zijn dan even land de Zeelandiaweg gegaan waar nog meer koloniale huizen stonden, maar ook nog andere mooie dingen. Hier hebben we ook kunnen genieten van een fris briesje.

Hier konden we ook de klassiek toeristenfoto nemen van Suriname. Een echte must-have!!!! :)

We zijn dan terug huiswaarts getrokken. Hierbij zijn we dan langs het onafhankelijkheidsplein gereden.

Na de warme fietstocht was die frisse douche toch erg welgekomen. Ow ja, moest je het nog niet weten, wij hebben geen warm water. :P

De rest van de dag hebben we alles wat rustiger aan gedaan. Het warme weer maakt ons erg moe, dus we waren wel toe aan wat rust. Maar ik heb wel Jan nog laten proeven van mijn kookkunsten… mmmmmm, dat was lekker :)

Welkom gast, kom maar binnen...

Welkom, kom maar verder. Wat vind je van onze mooie bloementuin? Prachtig toch?

Geen bang hoor. Deze hond maakt veel lawaai, maar daar blijft het bij. Net zoals het gezegde: blaffende honden bijten niet, en hier mag je het letterlijk nemen. :)

Kom, kom, dan laat ik je het huis zien. Hier moeten we naar boven. Veeg je wel eerst even je voeten, dan wordt onze trap niet vuil?

Héhé, hier zijn we dan. Kom binnen, maar laat je schoenen even hier achter, dan blijft het binnen netjes.

En, wat vindt je er van?

Dit is onze eetkamer, maar die wordt eigenlijk niet veel gebruikt. Het is te mooi weer om binnen te eten, dus eten we maar gezellig buiten.

En dit is onze keuken. We hebben alles wat we nodig hebben, en zelfs meer.

Kom, ik zal je de badkamer even tonen. Hier heb je een wastafel, een wasmachine, een toiletkamer en een douchekamer.

Kom verder, we zullen ons direct buiten zetten op het terras. Moet je iets hebben om te drinken of te eten? Neem maar iets uit de koelkast als je dorst hebt.

Kijk, we hebben zelfs een televisie. Maar deze hebben we eigenlijk nog niet gebruikt.

De hangmat op het terras daarentegen. We zouden er haast om vechten om er in te liggen. :P

Laten we ons anders even neerzetten aan de tafel en rustig genieten van ons drankje.