Wat een warm land...

07 februari 2013

Suriname is echt een warm land. Dit heb ik zeker kunnen ontdekken vandaag. Het is een warm land in beide betekenissen. Vanaf de moment dat je opstaat tot het moment dat je gaat slapen, ben je aan het zweten. Maar overal waar je komt, wordt je warm ontvangen door de mensen hier. De mensen in Suriname, of toch al de mensen die wij zijn tegengekomen, zijn steeds zeer vriendelijk.

Vandaag was onze eerste kennismaking met de school, Mulo Kerklaan. En dit was een zeer aangename kennismaking. En ik had het gevoel dat ze me daar al kende (zie poster). :P

We werden hartelijk onthaalt door de onderdirectrice en de onder-onderdirectrice, de directeur was namelijk afwezig. We kregen even kort wat uitleg en werden vervolgens even rondgeleid in de school. Tijdens deze rondleiding hebben we kennis kunnen maken met iedere leerkracht die daar werkt. Dit waren er niet erg veel, maar toch genoeg om ervoor te zorgen dat ik nu geen enkele naam ken. Dit kan ook zijn omdat ze allemaal maar eigenaardige namen hebben ook. :P

We zijn even blijven plakken aan de kantine waar ik heb kunnen genieten van een zeer warme kop koffie. Bij deze koffie hoorde natuurlijk ook een ‘koffiekletske’.

Mulo Kerklaan is een kleine school van ongeveer 450 leerlingen. Er is dan per vak één, soms twee leerkrachten aanwezig om deze kinderen iedere dag te onderwijzen. Iedereen is daar aanwezig van 07u10 tot 12u15. Dit wil dus zeggen dat we voortaan op weekdagen zeer vroeg uit ons bed moeten komen.

Na de rondleiding werden we terug naar de leraarskamer gebracht. Daar kregen we de algemene uurrooster, zodat we konden overschrijven wanneer de vakleraar moet lesgeven. We zouden dan normaalgezien nog wat verder afgesproken hebben met de vakleraars,  Maar het was een beetje druk deze dag. Dit kwam omdat de tussentijdse rapporten moesten binnengebracht worden en iedere leraar moet zijn eigen administratie doen en dit zorgde voor een beetje chaos. Dus we hadden besloten om dan de stage dan maar pas volgende week, maandag, te laten starten.

We hadden dan maar besloten om terug huiswaarts te vertrekken, maar onderweg gingen we nog een stop maken bij een supermarkt. Deze supermarkt is wat groter dan de winkels waar we de dag voordien waren geweest. De supermarkt was groter, dus onze zakken waren ook meer gevuld. Zelf zo gevuld dat de winkelbediende achter ons kwam, toen hij zag dat we met de fiets waren. Hij bracht ons nog extra zakjes. :P

Met deze zware zakjes op de fiets was opnieuw een uitdaging. Zeker omdat we dan langs de Kwattaweg moesten rijden. (sorry fietsverhuurder, regel 4 zullen we moeten overtreden :P ) Dit is een enorm drukke baan. Deze is wel geasfalteerd, maar zeer smal. Levensgevaarlijk voor fietsers tussen het verkeer. We hadden dan besloten om gebruik te maken van het trottoir. Ik zei dus al dat de weg geasfalteerd was, maar het trottoir echter niet. Vandaar dus de uitdaging, het was een mengeling van zand, steen, put, hobbel, plas, borden, palen, mensen, brommers, zwerfhonden… Het leek wel op een spelletje mariocart voor gevorderden. :P  

Thuis hadden we dan alles snel opgeborgen, om dan vervolgens al de gekregen informatie ergens netjes neer te pennen, zodat we deze steeds goed kunnen terugvinden.

Dan hadden we nog even gerust en gegeten om dan terug op pad te gaan. We hadden onze fiets gepakt naar een klooster. Jan kent (via via) namelijk een pater en moest daar nog iets naartoe brengen.

Deze pater was echter niet thuis, dus had Jan maar een doosje chocolaatjes met een papiertje achtergelaten.

Daarna zijn we maar even verder gereden naar de Waterkant. Daar hebben we kunnen genieten van een fris drankje onder een boom. We konden daar ook de mooie witte koloniale huizen bewonderen. Deze huizen zijn unesco-werelderfgoed.

We waren dan van plan om het Fort Zeelandia te bezoeken, maar dit was al gesloten, dit zal dus voor een ander keer zijn. :)  Maar dit hield ons niet tegen om nog even verder rond te kijken. We zijn dan even land de Zeelandiaweg gegaan waar nog meer koloniale huizen stonden, maar ook nog andere mooie dingen. Hier hebben we ook kunnen genieten van een fris briesje.

Hier konden we ook de klassiek toeristenfoto nemen van Suriname. Een echte must-have!!!! :)

We zijn dan terug huiswaarts getrokken. Hierbij zijn we dan langs het onafhankelijkheidsplein gereden.

Na de warme fietstocht was die frisse douche toch erg welgekomen. Ow ja, moest je het nog niet weten, wij hebben geen warm water. :P

De rest van de dag hebben we alles wat rustiger aan gedaan. Het warme weer maakt ons erg moe, dus we waren wel toe aan wat rust. Maar ik heb wel Jan nog laten proeven van mijn kookkunsten… mmmmmm, dat was lekker :)