Een wereld van verschil

24 februari 2013

Het slapen in de hangmat heeft me nu toch niet zo deugd gedaan... Ik heb ieder uur van de nacht gezien, ook al had ik geen horloge aan. :P

Rond half zes kon ik geluiden vanuit het keukentje horen en iets later rook het echt zalig. Om acht uur konden we dan met iedereen aan tafel gaan zitten om te genieten van een waar ontbijtbuffet voor koningen... Ei, groenten, confituur, choco, pindakaas, siroop, koffie, thee, sap en PANNENKOEKEN! mmmmm...

Een uur later, om negen uur stond iedereen klaar, met een lange broek, lange mouwen, goede stevige schoenen, water en koekjes... Nog even en het echte werk kon beginnen, een wandeling door het woud richting Irene- en leoval.

De eerste stappen in het woud waren echt alsof een droom, al die natuur om je heen die je kon voelen, ruiken en horen... Zoveel planten, dieren... Ik heb in de longen van de aarde kunnen wandelen! :D Zelfs de regen die ondertussen aan het vallen was, kon ons niet meer tegenhouden, het was echt surrealistisch... Ik heb er altijd al van gedroomd om in het regenwoud te kunnen rondwandelen, maar ik had nooit verwacht dat ik er echt eens zou staan, en nu, welja, nu heb ik er een pracht van een herinnering bij.
Ik voelde mij echt zweven!  

Onze eerste stop was aan het uitzichtpunt waar je normaalgezien Ston eiland zou moeten kunnen zien. Maar door de hevige regenval was het erg mistig op de berg, waardoor het zicht niet verder dan 100 meter was... Heel erg jammer, maar dit kon mijn dag echt niet verpesten. :)

Dan zijn we maar verder getrokken door het oerwoud, op naar de vallen. Heel deze tocht werd geleid door Hendrik, die af en toe wel meer op Rafiki (lion king) leek wanneer hij ons uitleg gaf. Hij vertelde ons over de bospolitie, de boomtelefoon, goud in de gronden... allerlei leuke weetjes!

Na een tijdje wandelen, stopte Hendrik om even een vraag te stellen: "Heeft er iemand last met ademen of met zijn meniscus?" Waarop wij heel erg raar naar elkaar keken, want waarom stelde hij nu die vraag???
Wel we stonden op een splitsing, de ene weg ging naar de Ireneval en de andere naar de Leoval. Hij stelde die vraag omdat de toch naar de vallen heel erg zwaar zou kunnen zijn en dat de hulpverlening er niet onmiddellijk kan zijn. Dus deze toch was niet voor zwakkelingen! :P

Deze wandeling bestond uit het volgen van de paden, maar wat voor paden... putten en bulten alom, en gigantisch grote trapachtige dingen, waar mijn benen soms te kort voor waren. :P Maar dat maakte het avontuur net compleet!

En wat we op het einde van de toch te zien kregen, was heel dat gedoe waart! Zo prachtig! 

Hier had iedereen op gewacht... VERFRISSING!!!! :P Dit was het perfecte moment voor sommige om even een frisse douche onder de waterval te nemen. Zo wou ook Steffen genieten van het water, maar op het moment dat hij de waterval beklom, verloor hij zijn bril. Dit zorgde wel even voor wat paniek, waardoor echt iedereen begon mee te zoeken. Wat was Steffen opgelucht wanneer een Nederlandse dame zijn bril terugvond.

Hierna moesten we terug vertrekken en ons dus klaar maken. Zwemkledij uit, lange broek aan... En dit was voor sommige toch een beetje moeilijker dan verwacht... Ik ga u niet alle details verklappen, maar op een gegeven moment lag Jan daar met zijn blote kont op de rotsen met zijn handdoek in de hand. :P

De tocht naar boven was echt een hel... Alles wat we naar beneden hebben gedaan, moesten we dus ook terug naar boven! Dat wil dus zeggen dat die gigatrapdingen nu pas echt een uitdaging werden. :P

Voor sommige onder ons was dit al zwaar genoeg. Dus wanneer we voor de keuze werden gezet om nog naar de Leoval te gaan, pasten er toch enkele mensen. Maar ik niet!  En daar was ik blij om. Het was wel weer een waterval, deze wat hoger dan de andere, maar omdat we er met iets minder volk stonden, kon ik er echt van genieten. :) Daarom wou ik dan ook zo dicht mogelijk bij de waterval komen en beklom daarvoor wat rotsen. Wat ik echter niet had meegerekend was het feit dat mijn broek niet zo lenig was als mijn benen met als gevolg dat mijn broek scheurde...

Daarna werd het tijd dat we eens terug naar onze hut trokken, iedereen zijn buikje begon al te knorren. Onderweg zijn we nog enkele aapjes tegengekomen, die wel heel erg ver zaten, waardoor ze erg moeilijk te zien waren. Maar we hebben ze gezien! :P

We hebben de bospolitie kunnen horen. Dit is een gaai die een geluid maakt als een sirene. Dit gebruiken ze om elkaar te waarschuwen voor gevaren en dit geluid geven ze dan ook door aan elkaar. Echt leuk om aan te horen. :)

Nu hoor ik jullie al denken: "seg Shera, nu heb je ons al uitgelegd hoe het zit met die bospolitie, maar wat is die boomtelefoon dan?" :P
Wel een boomtelefoon is een gigantische boom, uiteraard, met erg vreemde wortels. Dit zorgt ervoor dat je een vlak oppervlak krijgt waar je met een steen of dergelijke erg hard op kan slaan. Deze slag zorgt voor een enorm geluid dat door heel het oerwoud kan weerklinken. Wanneer je dit dan blijft herhalen en aan de boom blijft staan kunnen de positieve geesten, of de hulpdiensten ofzo, je komen helpen. :)

Goed, waar waren we? Juist, richting hutje...
Tijdens de wandeling terug zijn we dan toch nog even gestopt aan het uitzichtpunt, en deze keer konden we wel goed en ver zien. Wauw, wat was dat mooi! En an te denken dat we gisteren daar ergens beneden stonden te kijken naar de plek waar we nu staan... Gek toch? Maar echt prachtig...

Als laatste heeft John ons nog getrakteerd op een lekkernij rechtstreeks uit de natuur. Één of ander zoet boontje, het was wel lekker. 

Ondertussen hadden we dan wel zes uur gewandeld en was onze energie echt op! Tijd voor een 'doucheke' en lekker eten. Toen we aankwamen aan de hut stond het eten al op ons te wachten. Wat smaakte dat goed!

Na het eten konden we nog even genieten van de omgeving, maar het was al snel tijd om het busje in te stappen en richting Paramaribo te trekken. Tijdens het eerste deel van de trip heb ik verrassend genoeg geslapen. Maar het tweede deel was ik klaar wakker en had een erg raar gevoel. Ik was net in het oerwoud geweest en had daar echt van genoten en nu was ik terug op weg, naar de stad. De stad waar de kloof tussen arm en rijk, in alle opzichten, erg duidelijk is. Daar had ik een heel weekend niet meer aan gedacht en tijdens de terugrit viel het als een bom terug in...

We hebben dit prachtig weekend afgesloten in t' Vat, met een parbootje uiteraard...