"Jij bent geboren om leerkracht te worden." .

21 maart 2013

Vandaag stond ik toch op met wat kriebels in mijn buik. Ik moest vandaag mijn proefles geven. Dit wil zeggen dat er iemand van het IOL zou komen kijken en deze les zou beoordelen. Spannend! :D

Het eerste lesuur kreeg ik nog de tijd om me even voor te bereiden op deze belangrijke les, maar ik werd er enkel zenuwachtig van. De vrouw, mevrouw Nanhoe, die me zou moeten beoordelen, kwam maar niet aan... Zelfs wanneer de schel ging, stond ze er nog niet... Dan had ik maar snel even mijn gsm bovengehaald en naar haar gebeld. Ze wist me dan te vertellen dat ze er bijna was, maar dat het verkeer wat tegenviel.. Oef, ze komt nog! :D

Ongeveer tien minuten later kon ik dan toch aan mijn les beginnen. Eerst even mevrouw Nanhoe voorstellen aan de klas en dan kon ik er echt aan beginnen. Klas op orde stellen, bord afvegen, klas groeten, titel aan bord zetten, lesdoelen meegeven aan de leerlingen, ervoor zorgen dat je je houdt aan de structuur van de les ( polsen naar de beginsituatie, kern, evaluatie)... Dit zijn enkele dingen die erg van belang zijn wanneer je les geeft in Suriname. Deze les verliep echt erg vlot en daar was ik enorm blij om. De kinderen werkten super mee! De les ging over de 10 afdelingen in het dierenrijk. Ze moesten dan in groepjes enkele dieren, op afbeeldingen, determineren aan de hand van een kaart en dan de dieren op de juiste plaats aan bord komen plakken... Dit verliep echt vlot. Wegens tijdsgebrek heb ik dan mijn les even moeten aanpassen en inkorten, zodat ik nog de verschillende fases zou kunnen hebben tijdens deze les, maar ook dat verliep vlot. De evaluatie bestond dan uit het overlopen van deze 10 afdelingen en overlopen welke kenmerken de leerlingen gebruikt hadden om deze dieren in te delen. Zo had ik dan toch al mijn lesdoelen bereikt. :D

Ik stapte de klas uit met een geweldig gevoel, echt fantastisch om een les zoals deze te geven! :D
Maar nu was het tijd voor de evaluatie door mevrouw Nanhoe.. Vond zij het ook een goed les, of helemaal niet?..

Wel het gesprek begon met de vraag: "En, wat vond je er zelf van?" Dat is een erg moeilijke vraag om te beantwoorden, maar uiteindelijk heb ik dan enkele sterke en zwakke punten van deze les kunnen opnoemen. En van daar konden we dan verder werken. Ze vertelde me dat ik echt erg enthousiast voor de klas staat en dat ik echt uitstraal dat ik er van geniet. En dat dit positief werkt op de leerlingen. Ik kon mezelf bijna niet meer bedwingen om te beginnen blozen. :P Ze was erg positief over mijn les en ook over mij! Wat fijn! :D Het enige werkpunt dat ze me nu kon meegeven, was dat ik mijn aandacht nog meer zou moeten verdelen over de klas en meer gebruik moet maken van de namen. Maar dat is hier wel gemakkelijker gezegd dan gedaan met al die rare namen. :P Ze eindigde haar evaluatie met de woorden: "Jij bent echt geboren om leerkracht te worden."... Bloos, bloos :P Uiteindelijk gaf ze me nog een cijfer, een 7,5 op 10.. Super! :D
De rest van het gesprek ging over het verkennen van het land en mijn lip.. Ik had namelijk een wondje op mijn lip en volgens haar moest ik meer vitamines eten.. Staat genoteerd! :P

Tijdens de pauze kon ik met een ander leerkracht mee op babyspullenjacht gaan. Er was namelijk een ander leerkracht net bevallen van een jongen en dat moest gevierd worden. Tijdens het oversteken van de Kwataweg werd mijn arm wel erg stevig vastgehouden, de leerkracht in kwestie had namelijk een enorme angst om over te steken.. :P Met een beer en deken in de hand kwamen we dan terug de mulo binnen. Daar kon ik dan nog enkele lessen geven met een enorm goed gevoel! :D

In de namiddag trokken Sofie en ik opnieuw naar het buurtcentrum, ditmaal met nieuw materiaal... Een domino!
Wat waren de kinderen erg lastig vandaag. Ik heb me echt moeten kwaad maken om de kinderen duidelijk te maken dat ze naar hier komen om te werken en dat ze toch een beetje respect moeten tonen voor ons door te luisteren.. Na deze preek leken ze toch goed mee te werken.

De kinderen van de huiswerkbegeleiding waren niet de enige kinderen waar ik vandaag heb op moeten reageren. Het buurtcentrum wordt niet enkel voor huiswerkbegeleiding gebruik, maar ook voor andere activiteiten.. Dit zorgt ervoor dat er rond het buurtcentrum een hele hoop kinderen hangt en deze storen maar al te graag de huiswerkbegeleiding door binnen te komen, dingen te roepen, muziek te spelen... Meermaals had ik hen al gevraagd om de lessen niet te storen en buiten te blijven, maar dit hielp niet. Vanessa, een van de begeleiders, liet me dan weten dat ik me er niet te druk in moest maken omdat 'hij' zou komen. Hiermee bedoelde ze Philip, het hoofd van het buurtcentrum.
Deze kwam wat later het buurtcentrum ingestormd.. Roepend naar de hangjongeren alsof ze volwassenen waren, kwam hij aangelopen! Vervolgens nam hij een jongen bij zijn kraag en sleurde hem naar binnen. Meermaals werd deze jongen met de rug tegen de muur geduwd, terwijl er echt gebruld werd naar deze jongen... Maar dit was nog niet alles, na al dit geduw en geschreeuw volgde er nog een enorme klap in het gezicht van de jongen! Tijdens heel dit gebeuren stond ik er op te kijken, verstijft van de emoties, met tranen in de ogen en pijn in de buik... Ik hoop echt dat ik dit niet meer moet zien, horen of voelen! Ik wist niet meer wat ik moest doen. Moet ik hier iets op zeggen? Moet ik dit normaal vinden? Moet ik dit accepteren voor wat het is? Moet ik volgende keer nog terugkomen? Zoveel vragen en gevoelens...
Toen ik uit het keukentje kwam, en me terug bij de kinderen en Sofie voegde ( die ook het hele gebeuren heft kunnen horen), was het toch moeilijk om me op mijn taken te concentreren. Ik merkte ook meteen dat de kinderen geen probleem hadden om gewoon verder te gaan.. Zijn zij dit dan nog gewoon? Schrikken zij hier dan niet van?

De terugtocht was erg moeilijk voor ons beide, met een erg vreemd gevoel fietsten we dan maar naar het kdg-huisje want we zouden nog gaan eten... Maar hoe kon ik nu gaan eten, terwijl er net een kind is misbruikt, want dat was het toch, of niet? En was dit nu mijn schuld? Had ik me maar niet zo druk gemaakt, dan had Vanessa niet gebeld?..

Het deed enorm deugd om gezellig aan tafel te zitten met een hele boel mensen... De mensen van lager onderwijs kdg, kleuter, Steffen en zijn broer en zus, Jan en Ellen, Elena, Sofie, Joren... Ik had het nodig, zo kon ik toch even mijn hoofd laten rusten. :)
We hebben gegeten in een Javaans restaurantje op blauwgrond. Erg lekker! Ik heb kunnen genieten van een groentegerechtje, waar ik de naam al van ben vergeten :P, en een baka bana, mmmmmmmmmmm!! :D

Vervolgens werden we uitgenodigd door de mensen van lager onderwijs om nog even bij hen iets te gaan drinken en dan de nacht te gaan verkennen. Zij vertrekken namelijk zaterdag al naar huis...
De avond hebben we afgesloten in Havana, een leuke 'discotheek' met zicht op de grote brug...