28 februari 2013
Het is eindelijk zo ver! De dag van mijn eerste echt les! Vol kriebels fietste ik alleen naar school, want Jan's fiets was nog niet gemaakt (hij is dan met een busje naar school gegaan). Ik ben echt blij dat ik nog geen problemen heb gehad met mijn fiets.
Het eerste lesuur moest ik een les geven in klas 1C. Dit was echt een pracht van een ervaring! Het was echt fijn om voor deze klas te staan, de kinderen werkte erg goed mee en op het einde van de les hadden ze volgend mij wel alles begrepen. Het voelde echt zo goed om met zo een les te starten! Ik heb ervoor kunnen zorgen dat de leerlingen muisstil luisterden naar me, EN, dat ze allemaal één voor één iets aan bord zijn komen plakken. Dit leek me voorheen onmogelijk, maar het is me toch gelukt! :D
Het tweede lesuur zou ik eigenlijk gewoon 'studie' moeten gegeven hebben, omdat mevrouw Asruf even in een andere klas de lessen nog moest afronden. Maar deze klas, klas 1B, had de les die ik net gegeven had al gekregen, dus kon ik rustig verder gaan op de les van daarvoor. Ik heb dus een korte herhaling gedaan aan de hand van mijn tekeningen en kaartjes en dat vonden de leerlingen erg fijn.
De rest van mijn dag op mulo Kerklaan was niet anders dan alle dagen, observeren en assisteren... Maar mijn dag kon niet meer stuk! :D
In de namiddag ben ik naar Sofie gegaan om daar te werken aan ons didactisch materiaal voor het buurtcentrum. Gepakt en gezakt met lamineertoestel, plastiekjes, snijlineaal, papier... vertrok ik op de fiets.
We hebben wel twee uur bezig geweest met het maken van maaltafelkaartjes en ze zijn zelfs nog niet af... :) Deze moeten nog gelamineerd worden. Dit kon namelijk niet bij Sofie, want zij mogen een tijdje geen 220 volt gebruiken.. Maar we mogen toch al trots zijn op het werk van vandaag.
Tegen half vier trokken we dan naar het buurtcentrum, zonder materiaal, maar met volle goesting!
Toen we aankwamen in het buurtcentrum zagen we dat er niet erg veel kindjes waren en dat iedereen nog even buiten aan het wachten was totdat de deur open werd gedaan door de befaamde Philip... Maar ondertussen wist het kindje dat ik vorige week geholpen had met haar lessen natuur me te vertellen dat ze een 9,4/10 had gekregen voor de toets. Ze liet dan ook heel erg trots haar toets zien aan me. Dat gaf me zo een goed gevoel!
Eens we binnen waren, zijn we er onmiddellijk ingevlogen. Sofie en ik hebben dan even snel met papier en potlood maaltafelkaartjes, van de tafel van zeven, acht en negen, gemaakt om dat zo al eens uit te testen of het effectief werkt.
En of het werkt!!!
De kinderen, en ook de andere begeleider (op het einde toch, want eerst stond ze er nogal weigerachtig tegenover), waren dolenthousiast.. En op het einde van de sessie waren deze enkele kinderen toch al een heel eind vooruit met hun maaltafels.
Onderweg naar huis werd er "hey, sneeuwwitje!" naar ons geroepen... Sofie en ik dachten dat we ondertussen toch al een kleurtje hadden, maar blijkbaar zijn we dan toch nog niet zo bruin. We weten dus wat ons te doen staat dit weekend!!! :P
Het is toch al één van de origineelste dingen die mij zijn nageroepen, normaalgezien houden ze het bij de kusgeluidjes en "hey meisje" of vragen ze je nummer, of schrijven de nummer van je fiets op of nemen zelfs een foto :P
Oh ja, en de politie, diegene waar je je veilig bij zou moeten voelen, doen dit ook... :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten