23 februari 2013
Zaterdag, maar toch vroeg opstaan. Natuurlijk, want we trekken naar het binnenland! :D
We hebben dan maar snel onze spullen gepakt, snel de taxi ingestapt en we zijn richting 't Vat vertrokken. Onze taxichauffeur was wel een beetje vreemd, bijna niet te verstaan, en hij luisterde naar kinderliedjes. Nja, dat moet kunnen zeker. :P
Aangekomen aan 't Vat moesten we nog even wachten op alle andere reisgenoten, allemaal Nederlanders. We hebben dan alles snel kunnen inladen en het busje kunnen instappen om ons eerste echt avontuur te kunnen laten beginnen. :D
Hier zag ik echt al een hele tijd naar uit!
De eerste busrit duurde niet erg lang, een klein uurtje met veel informatie over het Surinaamse land, een tussenstop bij een Chinese supermarkt. Tijdens deze rit zijn we iets meer te weten gekomen over hoe rijk de gronden van Suriname zijn en wat daar allemaal mee wordt gedaan. Zo zijn we langs een gebied dat werd ingenomen door de bauxietindustrie. Deze bauxiet wordt nu vooral gebruikt voor de productie van aluminium. Maar vroeger werd dit vooral gebruik voor het maken van vliegtuigen en wapens in de tweede wereldoorlog. Zo vertelde de gids, Hendrik, ook dat mede dankzij de bauxietproductie in Suriname de wereldoorlog goed geëindigd is. En aangezien er nu geen oorlog meer is, is er minder nood aan bauxiet...
Na deze leuke informatie zijn we dan gestopt ergens aan de kant van de weg om te ontbijten. Lekker broodjes kaas en ei, banaan, sap, koffie en thee, pure verwennerij dus. :)
Dan terug de bus in om dan een stukje door te rijden richting Berg en Dal. Hier ging een deel van de groep de kabelbaan doen en andere konden dan genieten van een wandeling met onze gids, John. Wij hebben genoten van deze wandeling.
Tijdens deze wandeling kregen we wat informatie over allerlei planten en ook leuke weetjes over het gebruik ervan. Zoals bijvoorbeeld een plantje genaamd 'kruidje roer me niet', wanneer je deze aanraakt, gaan de blaadjes toe. Ik zou jullie hier een filmpje van kunnen laten zien, maar helaas, pindakaas is het internet daar te traag voor... :P
Berg en Dal is een zeer leuke omgeving om een wandeling te maken in een tropisch klimaat. Weelderige bloemen, vele leuke diertjes... het was echt een topplaats voor de start van onze eerste echte trip naar het binnenland van Suriname.
Deze keer was het niet Hendrik, maar John die zorgde voor de nodige uitleg. Na een stukje wandelen,begon het natuurlijk weer te regenen... Het zou geen Suriname zijn, moest dit niet zou geweest zijn.
Daarna konden we terug de bus opstappen voor nog een kleine rit door een gebied van een Marronnengemeenschap. Hé, wat? Marrons?
Wel hier wist Hendrik ons ook een stukje Surinaamse geschiedenis bij te vertellen. Marrons zijn eigenlijk weggelopen slaven. In de tijd van de kolonisatie van Nederland waren er nogal veel slaven in Suriname. Maar deze slaven, zoals alle slaven, vonden het niet zo leuk. Dus liepen ze weg en trokken het binnenland in. Na de revolutie zijn ze dan meer aan de Surinamerivier zich gaan vestigen.
Maar de wereld zou de wereld niet zijn, moest het verhaal zo positief eindigen. :P Toen kwamen de wetenschappers en wouden in dat gebied groene energie maken. Daarvoor hadden zijn nodig, één stuwdam! Deze hebben zij dan ook gebouw aan de Surinamerivier. En dit zorgde er dan weer voor een enorm stuwmeer, het Brokopondostuwmeer, dat op zijn beurt ervoor zorgde dat de Marrons opnieuw vrijwillig verplicht, zoals Hendrik het zo mooi kon vertellen, moesten verhuizen. De overheid had dan rijhuisjes gebouwd voor de Marrons, waar zij dus nu leven.
Jammer genoeg heb ik hier geen foto's van. Want moest ik er toch foto's van genomen hebben, zou ik die Marrons van hun ziel beroofd hebben.
Na het bestuderen van dit stukje geschiedenis, konden we eens een kijkje gaan nemen bij Ston Eiland, het gevolg van deze stuwdam. En, nee, ik heb Ston Eiland niet verkeerd geschreven. :P
Een eiland dat niet echt een eiland is (wel een schiereiland), maar wel een pracht van een plaats! Hier kon je echt wegdromen, zo mooi dat het was...
Ston Eiland is dus een plek waar je het stuwmeer kan bewonderen. Je ziet in het water nog restanten van bomen die daar ooit stonden. Nu zorgen ze enkel nog voor een mooi uitzicht en voor het gebruik van het hout. Vanaf het meer konden we ook al een blik werpen op Brownsberg. Deze bergtop was omringd door wolken die gevormd werden door de verdamping van het water in het regenwoud. Echt prachtig!!
Naar Surinaamse gewoonte was het opnieuw tijd om iets te eten. Ondertussen hadden we al ontbijt gekregen en dan in Berg en Dal ook nog wat lekkers. Nu was het tijd voor roti! Dit is een Hindoestaans gerecht, je zou het een beetje kunnen vergelijken met een durum. Een zeer dun, rond broodje dat opgerold is met daartussen allerlei groenten etc. Dit is wel redelijk lekker, maar niet echt één van mijn favoriete gerechten. Ondertussen was het terug beginnen regenen. Tja, deze periode wordt niet voor niets regenseizoen genoemd. :P
Wanneer het stopte met regenen, konden we opnieuw genieten van een leuke wandeling onder begeleiding van Hendrik en John. Het is altijd fijn om nieuwe dingen te weten te komen over de omgeving en zijn organismen.
Daarna konden we terug het busje instappen. Op naar Brownsberg!
Dat was zeker gemakkelijker gezegd dan gedaan. De rit tot nu toe was erg rustig geweest. Je zou het wegdek een beetje kunnen vergelijken met dan van België, wel geasfalteerd, maar vol putten en bulten. :P Maar nu zou er geen sprake meer zijn van asfalt...
Het begin van de klim was nog erg rustig. Al dachten we dat niet op dat moment zelf, maar in vergelijking met wat ons nog te wachten stond, was dit dus rustig. :P
Hier en daar zat er een enorm 'gat' in de weg waardoor het busje heen en weer begon te wiegen. Dit met het nodige kabaal van iedereen in de bus. We waanden ons in een attractie, waar we niets extra hadden voor betaald.
Maar dan! De regen van deze dag, en ook de voorgaande dagen, zorgde er niet enkel voor dat, telkens wij een wandeling maakte, we nat werden, maar zorgde er ook voor dat de weg naar de top van Brownsberg een heuse wildwaterbaan geworden was. De weg bestond niet meer uit een zandweg, maar eerder een modderpoel met daar enkele kreekjes in. Het water stroomde zo naar beneden in de scheuren van de zandweg!
Nu was er niet enkel sprake meer van heen-en-weergewiebel, maar van slippen naar alle kanten! Wat een rit, het verbaast me echt dat ik hier nog mijn verhaal kan doen. :P
Op een gegeven moment dachten we allemaal dat we niet meer verder konden. Het busje had nu al enkele keren geprobeerd om door één van de modderpoelen te rijden, maar dit lukte maar niet. Na een derde keer achteruitrijden, slipten we dan toch door de poel. :)
(filmpje)
Maar het ergste stukje moest nog komen! Op een gegeven moment slipte en wiebelde de bus zo hard dat het modder regende in de bus. Ik ben zelfs van mijn stoel gevallen, tegen de andere stoel, met de nodige blauwe plek op de arm.
Toen ik terug op mijn stoel ging zitten, kon ik zelfs niet meer recht op mijn stoel gaan zitten. Dus bus was zodanig geslipt dat deze nu echt schuin op de weg stond. Dan werd het toch maar tijd voor 'plan B' volgens Hendrik. :P
Uitstappen en de chauffeur zijn werk laten doen met een lege bus.
Hoe die chauffeur dat busje daar heeft kunnen uitbrengen, weet ik niet. Maar lang heeft het niet geduurd.
We konden dan snel terug het busje in om nog een kort stukje de berg op te rijden om dan vervolgens aan te komen op onze overnachtingsplaats.
We konden dan eerst alles uitladen en onze hangmatten ophangen terwijl de kokkin zorgde voor een lekker maaltijd (jaja, weer eten :P). Ze had voor ons Saotosoep klaargemaakt. Dit is een soort bouillion met daar sojascheuten en rijst etc. in. Best wel lekker... :D
Daarna zouden we normaalgezien de omgeving by night gaan verkennen, maar het regende, alweer. Dus was het een avond van kaarten, praten (erg luid praten), chips, parbo, borgoe en plezier....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten