Eindelijk de top bereikt!

19 april 2013

Het leek deze ochtend alsof deze week voorbij was gevlogen. Zo snel dat de tijd hier vooruit gaat!
In de voormiddag kon ik opnieuw heel de tijd les geven en de namiddag was ook erg gevuld. We zijn namelijk met de fiets naar Peperpot gegaan, een oude plantage.

Rond één uur hadden we afgesproken aan het kdg-huisje en op stipt Surinaams één uur zijn we vertrokken... :P
Steffen, Elena, Sofie, Sharn (een kennis van Sofie) en ik trokken de fiets op richting waterkant. Je komt er nog maar net aan en de bootsman staat daar al klaar. Deze had zelfs een speciale aanbieding, hij zou ons voor 100 SRD, met z'n allen, een kleine tour geven en enkele kreekjes gaan bekijken en ons da vervolgens afzetten aan peperpot zelf. PERFECT! :D

Tijdens onze tocht konden we nu ook eens het wrak langs de andere kant bekijken. Ondertussen hadden we al meermaals dit hoopje metaal in het water kunnen aanschouwen, maar nu zagen we het van dichtbij en langs alle kanten.

Vandaag voeren we ook onder de welbekende brug, de brug die we eerder al getrotseerd hadden ( ik zonder succes). Echt prachtig, zo groot dat deze brug is. Wanneer je het van ver bekijkt, lijkt het niet zo imposant, maar wanneer je er eenmaal onder zit....

Onderweg konden we ook al duidelijk zien dat de weergoden ons niet goed gezind waren. In de verte zagen we de donkere wolken al op ons af komen. Snel die regenjassen aan en we kunnen er weer tegen. :)

De bootsman had ons belooft om zeker twee kreekjes te  bezoeken, maar bij het eerste vertelde hij ons dat hij ons daar al zou afzetten. Hier maakte we dan handig gebruik van om dan ook iets minder te moeten betalen. "70 SRD, goed?" 
De man maakte er geen groot spel van en aanvaarde het geld en gaf ons nog enkele weetjes mee: rechts plantage, links natuurreservaat. :)

We hadden er dan maar voor gekozen om eerst de plantage te gaan bekijken om dan op onze terugweg langs het reservaat te gaan.

De plantage was echt prachtig. Het bestond uit één tiptop in orde huis, een vervallen stal en twee andere vervallen gebouwen die nog restanten waren van de geïndustrialiseerde plantage.

We zetten onze fietsen aan de kant en gingen eens een kijkje nemen in de gebouwen. We trotseerde de wildernis, Sofie Sharn en ik, om dan later te ontdekken dat langs de andere kant van het gebouw de toegang relatief vrij was... :P

Wat was het vreemd om hier rond te lopen, een plaats met zoveel verhalen... Positief, negatief? Wie kan het ons vertellen, Het gaf zo'n indruk... Ik zou er gewoon een hele dag hebben kunnen ronddwalen en foto's nemen, maar ik denk dat de rest van de groep dat niet erg leuk zou gevonden hebben. :P Toch heb ik enkele erg leuke kiekjes kunnen maken..; Wat een plek!

Na het bewonderen van deze plak trokken we terug de fiets op richting het natuurreservaat. Hier hebben we niet echt veel dieren kunnen ontmoeten, ik denk dat deze zich hebben schuilgehouden voor de regen. Maar ik moet wel zeggen dat het een leuke fietstocht was door de natuur.

Op een gegeven moment kon je zelfs een brugje overgaan om te toileteren, maar niet zomaar toileteren... Deze toilet was een ecologische toilet die je moest 'doorspoelen' met aarde... Origineel noem ik dat. :)

Nu zou je denken dat we er ondertussen toch al wel genoeg van hadden, het fietsen dan... Neen, helemaal niet!
Eerder in deze drie maanden had ik de brug al eens proberen te trotseren en heb ik mij gewonnen moeten geven. Maar, nu was het tijd voor een terugmatch... 

Vol moed begon ik me al enkele meters voor de brug voor te bereiden, ik stak iedereen voorbij om zo vooraan te kunnen fietsen en met niemand nog rekening zou moeten houden... Voor de weg naar boven zou beginnen kronkelen, nam ik wat snelheid en... zoef, weg was ik! 
Samen met Sofie hielden we er een rustig, maar stabiel tempo in. Diep in en uit ademen, rustig trappen en ik zou er wel geraken. Nog heel even, ik zie de top al en.....
YES!! Missie geslaagd, Shera heeft de top bereikt!!! :D

Net als alle andere resigenootjes bereikte ik dus de top. Hier hebben we dan ook even echt genoten van het uitzicht over Paramaribo.

What goes up, must come down... De rit naar beneden ging veel sneller, maar dit niet zonder gevaar. Toen ik beneden aankwam, duurde het nog enige tijd voor Elena en Sofie ook beneden aankwamen. Blijkbaar was er een auto geweest die plots moest remmen en dus even uitwijkte in de richting Van Sofie en Elena. Maar beiden zijn heelhuids aangekomen, gelukkig maar. 

Na deze vermoeiende dag werd het tijd voor ontspanning. We contacteerde dan Joren en Jan om dan zo af te spreken aan de waterkant om daar gezellig iets te drinken en van daaruit te beslissen wat we zouden gaan eten.

Normaalgezien was het plan om deze avond nog op blauwgrond te gaan eten, maar bij nader inzien leek dit toch nog een te verre fietstocht na deze dag. We besloten dan maar om lekker te gaan eten in Sarinah, een restaurant aan de Gemenelandsweg waar Sofie en ik al eerder eens gegeten hadden. 

Met de fiets trokken we dan daarheen. Toen we daar aankwamen, werd er ons verteld dat het hele restaurant was gereserveerd. Nu Suriname, zou Suriname niet zijn, moest er aan ieder restaurant niet de mogelijkheid zijn om eten mee naar huis te nemen.
We bestelden dan allemaal een heerlijk gerechtje en terwijl we moesten wachten konden we genieten van de prachtige lucht...

Na enige twijfel, aan de kdg'ers kant, of nu ons stekje of het kdg-huisje dichterbij was, trokken we op de fiets richting ons stekje.. Haha, victory! :P

Daar konden we genieten van onze maaltijd en een kaartspelletje. Sofie was al eerder naar huis gegaan en Elena kaartte ook niet mee, want zij had het te druk met het grondig inspecteren van mijn hangmat. :P

Lang duurde de avond niet meer, want morgen staat er weer een trip op het programma. :D

De lever!

18 april 2013

Vandaag zou ik opnieuw een hele dag lesgeven, maar één van deze lessen zou beoordeeld worden door mevrouw Nanhoe van het IOL. Zij kwam, zij zag en zij beoordeelde... :D

Toen ik de leraarskamer binnenkwam, wist iedereen meteen dat ik vandaag een examenles had. Ze vroegen me dan in welke klas ik dit zou doen, waar ik trots op antwoorde: " klas 2D". Hierbij kreeg ik verwarde blikken terug en begonnen zij allerlei verhalen te vertellen over deze klas waaruit bleek dat dit niet echt de meest ideale klas was om een examenles in te geven. Op deze opmerkingen, liet mijn mentor me,en ook alle andere leerkrachten weten, dat dit dan een uitdaging zou zijn voor mij..

De les handelde over één van de vier uitscheidingsorganen, namelijk de lever. Tijdens deze les maakte ik gebruik van tekeningen en tekeningen en tekeningen... en, ja, tekeningen. :P Als afsluiter maakte ik gebruik van een quiz.
Een gewaarschuwd leerkracht is er twee waard. Zoals ik al eerder had vernomen, was dit dus een erg lastige klas, die niet echt  enthousiast meewerkte. Dit zorgde er dus voor dat ook veel van mijn aandacht naar de orde van de klas moest gaan. Maar, hier leer je ook uit. Altijd positief denken! :D

Mevrouw Nanhoe wist me na de les te vertellen dat ze erg tevreden was over de les die ik gegeven had, maar dat ze deze iets minder vlot verlopen vond, gelijk had ze. Daarom gaf ze me een zeven. :)

Na de middag kon ik dan even tot rust komen, maar dit duurde niet erg lang, het is namelijk donderdag en dus staat het buurtcentrum op ons te wachten.

Erg veel kinderen waren er niet, maar dat gaf ons wel de kans om in al deze rust ons nieuw materiaal uit te proberen... de memory! :)
We kregen dan de opdracht mee om even kort een verslag/rapport te schrijven over de stichting en de huiswerkbegeleiding. Hier zijn we onmiddellijk aan begonnen toen we terug in het kdg-huisje aankwamen. Dit was moeilijker dan we dachten. Je moet echt goed op je woorden letten om niet met de vinger te wijzen en toch oprecht te zijn en mogelijke tips mee te geven aan hen. Dit heeft dus veel tijd in beslag genomen.

Groepsdruk werkt! :P

17 april 2013

Opnieuw bestond de hele voormiddag uit lesgeven. Ik vind het echt fijn om hier voor een klas te mogen staan. Over het algemeen werken de kinderen hier veel enthousiaster mee dan in België en dat zorgt ervoor dat de interactie zeer vlot verloopt. Nu, je moet er wel voor proberen te zorgen dat de leerlingen niet te enthousiast worden want dan kan het een chaos worden. Maar deze taak neem ik, als leerkracht, graag op mij. Dat is veel leuker dan altijd maar orde te moeten houden in de klassen omdat ze niet willen meewerken.

Aangezien ik morgen mijn eerste, in de reeks van twee, examenles moet geven, wou ik me nog goed voorbereiden hiervoor. Dus heb ik  me in de namiddag vooral daar, en ook ander schoolwerk, gericht. Ik had dan de intentie om rustig iets te eten en vroeg mijn bed in te kruipen, maar niets was minder waar.

Onder groepsdruk ben ik dan samen met de jongens bbq gaan eten in de buurt van het kdg-huisje. Deze bbq was lekker, maar niet erg gevarieerd, ze hadden alles, maar echt alles... in de vorm van kip. :P
Later die avond zijn we dan nog naar Jeroen gegaan, een Limburgse geschiedenisvriend, (moesten jullie het nog niet weten, de jongens hebben allemaal één ding gemeen: geschiedenis).
Eerst kregen we een rondleiding in hun paleis, volgens hen krot, waar zij met negen stagiaires verblijven. Dat werd dan gevolgd door een kaartspel, vergezeld door een hapje en een drankje.

Echt laat hebben we het niet gemaakt, want niet alleen ik, maar ook Steffen had morgen een examenles gepland.

Lekker Surinaams!

16 april 2013

Vandaag was een volle schooldag. Ik kon vandaag zes uur les geven en het deed deugd. Een lange vakantie is leuk, maar ik ben naar Suriname gekomen om er les te kunnen geven en er een beetje bij te leren. De voormiddag was sneller voorbij dan ik dacht. 

In de namiddag heb ik kunnen genieten van de heerlijke verfrissing van het zwembadwater. Na enkele baantjes was het al snel tijd om uit het water te gaan en samen met Sofie naar het buurtcentrum te trekken. 

Daar aangekomen, stonden we voor een lege ruimte met enkel één van de begeleiders, Philip en twee onbekende mannen. Het was dus blijkbaar nog geen huiswerkbegeleiding deze dag. Het zou maar pas donderdag terug starten, maar dit was dus niet naar ons gecommuniceerd. Dit liet Philip ons dan weten, hij vertelde dan ook dat de zaal al was verhuurd aan andere mensen voor een feestje, dus we konden echt niets doen voor de huiswerkbegeleiding.
We trokken dan maar snel terug de fiets op richting kdg-huisje, maar eerst nog een tussenstop.

Joren wou namelijk deze avond echt Surinaams koken en daarvoor had hij enkele ingrediënten nodig, waaronder cassave. Wat is cassave hoor ik jullie nu denken. Wel, cassave kan je een beetje vergelijken met een aardappel. Het is een wortel die je op verschillende manieren kan bereiden, maar meestal word deze gefrituurd. Surinaamse frietjes dus! :P
Joren had dan aan ons gevraagd om in onze terugtocht even langs de Coppenamarkt te stoppen om deze lekkernij daar te bemachtigen.

Trots stapten we in de richting van de cassave (want we hadden deze al herkent :P) en al snel stond daar een man klaar die ons zou helpen bij de keuze van een goede cassave.

Alhoewel het echt een heel erg vreemde man was, hielp hij ons goed. We vroegen hem voldoende cassave te voorzien voor zes man en hij kapte de nodige stukken en liet ons zien dat deze mooi wit waren. Zo kon je blijkbaar keuren of deze goed was voor je en kon je nagaan of deze niet giftig was... Goed, dachten Sofie en ik, wat weten wij daar nu van. :P

Met drie à vier kilo cassave rijker trokken we dan richting het kdg-huisje. Om even te bekomen van ons cassave-avontuur hebben we ons op het terras gezet om daar nog even te genieten van onze laatste magnum.

Dan nog even de laatste inkopen doen met Joren voor de pindasaus en dan kon hij er aan beginnen. Zweten en zwoegen om die grote cassave in kleine stukjes te verdelen, een lekker stukje vlees bakken en heerlijke boontjes stoven met tomaat.
Hij heeft echt erg hard moeten werken, maar het resultaat was echt heerlijk en Surinaams. :D

De avond werd dan in stijl afgesloten met een drankje en een kaartspelletje. En voor diegene die niet genoeg kregen van de heerlijke cassave was er nog voldoende over om deze nog te nuttigen met de heerlijke pindasaus. mmmmmmmmmm...

Rijst zult gij eten...

15 april 2013

Maandag, terug tijd voor school...
Vol moed trok ik op mijn stalen ros richting het IOL en kwam daar dan ook heelhuids aan. Het zou geen goede IOL-dag geweest zijn, moest de docent er zijn. Weeral ben ik naar het IOL gefietst voor niets. Een uur en half heb ik in het lokaal samen met enkele andere studenten zitten wachten op een docent die maar niet kwam opdagen. Dus trok ik maar terug naar huis.

Thuis heb ik dan gewerkt aan het nodige schoolwerk voor deze week, want ik zou weer een hele week kunnen lesgeven en dat brengt wel wat werk met zich mee.

Deze avond kwamen de kdg'ers bij ons eten en het zou rijst zijn. Uiteraard, Jan en ik hadden namelijk in het begin van deze drie maanden een grote zak rijst gekocht met de veronderstelling dat deze wel zou op geraken. Waar we toen geen rekening mee gehouden hadden, was dat we vaak in het kdg-huisje zouden eten. Met als resultaat een nog bijna volle zak rijst. :P

Sofie, Steffen en Joren hebben dan kunnen genieten van een wokgerechtje met groenten, kip en rijst... Origineel toch!? :P

Om dan nog origineler uit de hoek te komen deze avond sloten we af met een kaartspelletje. :D

Veto

15 april 2013

Deze dag bestond weer uit vooral schoolwerk, dus veel valt er niet over te vertellen. 

Een hele namiddag zat ik achter de computer voor schoolwerk, maar ondertussen kon er dan ook afgesproken worden voor het laatste avondmaal van Katrijn en Joris. Dit bleek een hele klus te worden...
Aangezien het zondag was, was er dus heel veel gesloten. Om het dan nog moeilijker te maken, werd er een veto gesteld op de Burger King en de Zus & Zo, dus is het maar het Pannenkoekenhuisje geworden.

Het is een zeer gezellige avond geworden die dan werd afgesloten in de Zanzibar met enkele heerlijke cocktails en fijne vrienden.

你說什麼？

13 april 2013

Tegen tien uur trok ik naar Sofie met het idee om voor school te werken wanneer het slecht weer was, maar vanaf de moment dat de zon er zou doorkomen, zouden we naar het zwembad trekken.
Helaas is het bij werken voor school gebleven. Doordat we een hele dag hebben kunnen werken aan het didactisch materiaal voor het buurtcentrum, kunnen we bij deze zeggen dat bijna alles klaar is. :D

We hebben vandaag nog enkele tafelkaartjes gemaakt en een memoryspel. We hebben er ook voor proberen zorgen dat de doosjes waar ons materiaal in stak minder op ijsdoosjes zouden lijken. Missie geslaagd, zou ik zo zeggen! :D

De rest van de dag werd geleid door luiheid... 

• Jan was te lui om zijn fiets te nemen en naar het kdg-huisje te fietsen, alhoewel hij de regen als excuus gebruikt :P
• Steffen, Joren en ik waren te lui om deftig te koken, dus is het maar spaghetti met kant-en-klare saus en zwamworst geworden.
• Wij waren dan ook te lui om nog iets te gaan drinken, dus kwamen Joris en Katrijn maar langs met een dessert.
• Ik was te lui om naar huis te fietsen, en gebruik net als Jan de regen als excuus. 

Deze luiheid heeft er wel voor gezorgd dat ik heb kunnen ontdekken dat de Chinese film, die Steffen had gekregen voor zijn verjaardag, niet enkel Chinees gesproken was, maar de ondertiteling was ook in het Chinees.

Vertaling: Wat zeg je?

zwemmen vs zwemmers

12 april 2013

Na wat rust en schoolwerk had ik in de namiddag besloten om toch nog eens even te gaan zwemmen. Daar aangekomen merkte ik dat het zwembad niet leeg was, voor de verandering. Niet alleen Sofie was daar, maar ook een hele boel kinderen. Zij hadden namelijk zwemles. Voor deze zwemles was de helft van het zwembad in beslag genomen. Je zou dan denken dat baantjes trekken geen probleem zou zijn, maar niets was minder waar. Ze hadden namelijk het zwembad in twee gedeeld door de typische touwen met ronde boeien aan, maar ze hadden dit niet in de lengte gedaan, wel inde breedte. Dit zorgde er dus voor dat ik enkel in de breedte over en weer kon zwemmen. Het waren dus korte baantjes! :P 

De kinderen kregen dan ook een enorm intensieve zwemtraining. Door het over en weer gezwem van hen, bewoog het water alsof er een storm op zee was... Het was dus een hele klus om toch enkele baantjes te kunnen zwemmen in het zwembad. :)

Na deze verfrissing trok ik terug naar huis om daar nog even te wachten op de jongens. Zij hadden vandaag het genoegen om een lesje over België te geven aan het IOL en zouden daarna, samen met mij, genieten van de BBQ aan de overkant van de Kwataweg.

De avond werd dan gevuld met vier jongens, vlees en een of ander roos goedje en het traditionele kaartspel. :D

Burger/Birthday King

11 april 2013

Vandaag kon ik opnieuw wat uitslapen en... werken voor school!!! :P
Maar eerst nog even lekker gaan eten. Aangezien Tess vandaag terug naar huis vertrok, had zij ervoor gekozen om met z'n allen lekker te genieten van hamburgers van de Burger King... Nu, hier in Suriname, kan je deze ook laten leveren. Maar let wel op, hierbij moet voldaan worden aan volgende voorwaarden:

1. Je adres moet op hun kaart staan.
2. Zij moeten exact weten waar ze moeten leveren
3. je moet een Surinaamse gsm-nummer hebben want anders vinden ze het te veel cijfers hebben.
4. Het mag niet regenen.

Aangezien wij wel over een Surinaams nummer beschikken, maar dat het adres niet bereikbaar was en het regende, konden we dus niet aan het kdg-huisje laten leveren. Er werd dan maar besloten om een taxi te nemen richting de Burger King. Tijdens deze taxirit kon Jan zich iet inhouden en begon enkele deuntjes van de zeer leuke Surinaamse radioreclame voor te zingen... Dit zorgde voor een glimlach op ieders snoet, maar bij eentje begon de taxichauffeur erg hard te lachen. Hij vroeg dan aan Jan of hij eigenlijk wel wist wat het betekende wat hij allemaal zei. Waarop Jan, op z'n Jan's "neen" antwoordde... Na nog wat gelach van de taxichauffeur, kwamen we aan en moesten we uitstappen, maar de chauffeur had ons dan nog steeds niet laten weten wat het dan betekende: "sacapuntaaaaaaaaa!!". :P

Nadat ik besteld had, stapte ik naar het tafeltje waar normaalgezien iedereen zou zitten. Ik merkte al snel dat enkel Tess en Joren aan tafel zaten. Maar waar waren Steffen en Jan dan??? (Elena en Sofie waren helaas niet mee.)

Plotseling hoorde ik gegieggel en het geluid van geweren van achter een hoekje komen... Jan en Steffen konden niet weerstaan aan de computerspelletjes. Tja, zolang de kindjes stil zijn, is alles goed zeker. :P

Snel het eten verorberen en terug de taxi in, want Tess moest al bijna weg... Na afscheid genomen te hebben van Tess, kon ik samen met Sofie nog wat verder werken aan het didactisch materiaal voor het buurtcentrum. Ons slangen-ladder-maaltafelspel begint vorm te krijgen.

Nu moet je ook weten dat vandaag wel een beetje een spannende dag was. Steffen is namelijk morgen jarig en dat vieren wij! :)
We hadden voor zijn verjaardag enkele mensen uitgenodigd voor een gezellige spelavond met drank, hapjes en taart. Nu, aangezien Steffen ook besloten had om een hele dag thuis te blijven, was het erg moeilijk om de ijskast onopgemerkt te vullen.

Ten eerste hadden Jan en ik, onderweg naar het kdg-huisje, een taart gekocht. Jan ging dan al eerste binnen en ik stond te wachten met de taart. Jan lokte steffen dan even zijn kamer in met de vraag of hij een handdoek had voor hem. Heel snel bracht ik de taart naar de ijskast, want veel tijd had ik niet. :P Nu, ze hadden dan ook net beslist om de ijskast eens leeg te halen, waardoor de taart wel erg zou opvallen. Dus moest ik nog snel even bedenken hoe ik deze taart zou kunnen verstoppen, in een lege ijskast... hmmm, ik kon op niets beters komen dan gewoon een vuilzak over de taartdoos te leggen en deze te bedekken. :P

Ten tweede moesten we nog zorgen voor de verjaardagscadeau. Joren had al eerder wat films gaan halen. Nu moet je weten Steffen is een echte filmfanaat, dus een film voor Steffen kopen is steeds een goed idee. Maar deze films zijn niet zomaar films, het zijn echte Surinaamse DVD's. Wanneer je hier in Suriname een DVD koopt, koop je een gekopieerde versie, die vaak niet echt goed werkt. Of het geluid staat achter, of het beeld blijft hangen, of het is een Chinese film... Het is dus altijd een verrassing! :P Nu met enkel DVD's zou je toch niemand gelukkig kunnen maken op zijn verjaardag. Dus hadden we bedacht om ook een heerlijke fles borgoe van acht jaar oud te kopen. Nu Sofie en ik wisten niet goed waar we deze moesten gaan halen, dus was dit een missie voor Jan: haal onopgemerkt een fles borgoe. :P
Dat was niet al te moeilijk, Steffen had zich ondertussen al erg diep in zijn schoolwerk gestoken en had zelfs niet doorgehad dat Jan even weg was geweest.

Ten derde moest er ook nog voor een leuke kaart en versiering gezorgd worden. Dit had ik dan op mij genomen. Zo onopvallend mogelijk maakte ik een portret van Steffen en zette dit op papier. Dit was moeilijker dan ik dacht, want telkens ik daar aan wou beginnen, kwam Steffen bij me zitten. :P
Aan de versiering had ik eerder al gedacht. Tijdens ons uitje naar de Burger King had ik een ware kroon meegenomen. :D

Ten laatste moesten we  nog voor de nodige drank en hapjes zorgen. Deze taak zouden Sofie en ik op ons nemen. Met het excuus dat we hapjes en drankjes nodig hadden voor onze heuse buurtcentrumvergadering trokken we naar de winkel. :) Onderweg naar huis stelde we ons de vraag: "hoe krijgen we al deze dingen in de ijskast wanneer Steffen in de keuken aan het werken is?"...

Wel toen we aankwamen, zagen we dat Steffen nog steeds gehypnotiseerd was door het schoolwerk op zijn computer. :P Dat zorgde er dan voor dat we alles gewoon via de terrasdeur naar binnen konden brengen en  in kasten konden wegsteken. We konden zelfs de drank in de ijskast zetten en Steffen zou het niet doorgehad hebben.
Nu was de ijskast wel terug erg gevuld... Probleem?! Nee hoor, Steffen had niets door. :P

Na al deze spanning werd het terug tijd voor wat schoolwerk. Sofie en ik zette ons aan de salontafel met onze hapjes, pen en papier en begonnen aan onze vergadering.  in een klein uurtje wisten we exact wat we nog moesten doen om alles in orde te krijgen voor ons tafelkampioenschap.

's Avond waren we uitgenodigd door Joris en Katrijn om eens echt roti te gaan eten. We zijn hier nu al langer dan twee maanden en hebben enkel nog maar roti op trip gegeten en deze was volgens Joris niet de echt roti, dit waren tripjesroti's. :P
Wel ik ben erg blij dat ik toch eens ergens anders heb kunnen genieten van deze maaltijd. Het heeft me echt gesmaakt en het is wel gezellig om met je handen te mogen eten. Deze roti bestaat uit een soort pannenkoek en met deze pannenkoek kan je dan hapjes nemen van een mengeling van groenten ( en voor de liefhebbers, vlees).

Na het eten van deze lekkernij trok iedereen terug naar huis, zo zou het feestje nog ongemerkt blijven voor Steffen. We moesten dan nog de avond vullen tot half tien, want dan pas zouden de gasten naar het kdg-huisje komen. een avond vullen, is voor ons geen probleem. Neem een boek kaarten en wat gezelschapsspelletjes en we zouden er alle avonden mee kunnen vullen.

Rond half tien stonden Katrijn en Joris daar voor de deur, niet veel later kwamen de vijf mensen van lager (kaho) er ook aan en kon de verrassingsavond echt beginnen. :) Spelletjes spelen, drinken en eten... Wat moet er nog meer zijn voor een leuke avond...

Wanneer de klok twaalf uur sloeg, was het tijd voor taart en cadeautjes...

Het was nog een lange gezellige avond, maar pas rond vier uur trok iedereen naar huis. 

Even voor de duidelijkheid... Wanneer je tijdens een spelletje 'Time is up' afspreekt dat wanneer je "mooooeeeee" zegt je een bepaald persoon bedoelt, onthoud dan over wie het gaat... :P

euhmmmm...

10 april 2013

Aangezien ik er de gewoonte heb van gemaakt om van iedere dag een blogbericht te maken, ben ik verplicht om dit ook van deze dag te doen... Nu vandaag was eigenlijk niet echt een dag om over naar huis te schrijven.

Na Galibi, de partybus en de vierdaagse trip had ik wel wat nood aan rust en wachtte er ook nog wel wat schoolwerk op me. Deze dag bestond dus vooral uit computer- en snurkwerk... :P

Veel meer valt er niet echt te vertellen over deze dag, wat ik nog wel kan vertellen, is het verschil tussen ARKO en AIRCO... Na al wat tijd in dit land te hebben rondtoeren, heb ik kennis kunnen maken met verschillende busjes. Sommige van deze busjes hebben airco en andere arko. Het principe van airco moet ik jullie niet uitleggen, dat zullen jullie ondertussen wel al kennen. :) Nu, wat arko is, zal ik beter wel uitlegen. Terwijl airco, voor "airconditioning" staat, staat arko voor Alle Ramen Kunnen Open... :P
Bij deze weten jullie dit dus ook. :D

Ter land, ter zee en in de lucht...

9 april 2013

Zachtjes werd ik gewekt door Elena... Deze ochtend zouden we toch nog eens een kansje wagen om even met z'n allen te vogelen op dit eiland. Joren, Tess, Bram, Elena, Joris en ik trokken met slaperige ogen en Rudi richting de landingsplaats om daar klaar te staan wanneer de vogels zouden overvliegen. En dit allemaal voor zes uur.

De vogels hadden eerst niet echt veel zin om zich te tonen, maar ondertussen konden we wel genieten van het concert van de talrijk aanwezige bijen... Zoem, zoem, zoem, zoem... :P

Na enige tijd werden dan ook de vogels wakker. Aan de overkant van de landingsbaan konden we enkel toekans in een boom zien zitten. ik vind het toch nog steeds raar om dingen te doen zoals deze. 's Morgens vroeg opstaan, uit een hangmat die in een hut op palen hangt aan stromend water, om dan te kunnen genieten van de natuur. Gek toch?!

Rond half acht trokken we dan naar de ontbijttafel waar we werden vergezeld door de rest van de groep. Snel ontbijten, inpakken en wegwezen...

Het duurde niet lang voor we met z'n allen terug in de boot zaten. even konden we genieten van onze droge kleren, maar dat duurde niet erg lang. In de verte zagen we ze al aankomen, de gevreesde donkere regenwolken. Er was net nog tijd genoeg om regenjassen en vuilzakken aan te trekken. Terwijl iedereen zijn best deed om van deze vuilzakken een mooie jas te maken, trok onze chauffeur deze hele zak gewoon over zich heel. Het leek wel alsof ik gewoon naast een vuilzak zat. :P Deze stortbui werd af en toe even onderbroken door een stukje van droogheid, maar kletsnat zijn we aangekomen, waar de bus en lekkere bami op ons stond te wachten.

Het duurde niet lang voor we op de bus zaten, maar het duurde wel lang voor we er weer uit waren... :P
Na een lange, vermoeiende rit kwamen we dan toch aan in Paramaribo, daar hadden we, na enige discussie, toch besloten om pizza te eten bij ons thuis. Het was een korte, maar gezellige avond! :D

De loze vissertjes

8 april 2013

Al wiebelend werd ik wakker gemaakt door Rudi, onze gids... Gisteren was dan toch een lange en zware dag geweest, want niemand van ons was al wakker en het ontbijt stond duidelijk al op ons te wachten.

Met de slaap nog in onze ogen zaten we allemaal gezellig te genieten van ons overheerlijk ontbijt. Het duurde niet lang, in onze ogen, maar volgens mij voor Rudi wel, dat we de boot in zaten richting Raleighvallen. Dit zijn geen watervallen, zoals je wel zou kunnen afleiden aan de naam, maar het is een stroomversnelling over de hele breedte van de Coppenamerivier. Het wordt ook wel eens de Moedervallen genoemd.

Maar goed, dus, het bootje in en varen maar... Nu moesten we ene klein stukje verder varen dan gisteren, maar het wandelen was dan vandaag wel een minder zware klus. :)
Op de heenweg zou de wandeling een uurtje duren en op de terugweg maar een half uurtje... "Hu?", hoor ik jullie al denken, "nemen jullie dan een ander pad?" Neen, we nemen dezelfde weg heen en terug, maar tijdens de heenweg zouden we wat meer uitleg krijgen bij enkele planten en dieren die we zouden tegenkomen. :D

Alhoewel deze wandeling niets was in vergelijking met wat we gisteren allemaal gedaan hebben, vond ik het toch nog een zware opgave om aan de Moedervallen te geraken. Met de stijfheid in mijn benen en de blaren in mijn schoenen, trotseerde ik dan toch deze wandeling. En daar heb ik dan ook met volle teugen van genoten! 

Tijdens onze wandeling zijn we drie echt bijzondere organismen tegengekomen, namelijk de pijlgifkikker, de wandelende boom en de camouflageboom...

Alhoewel deze kikker een van de kleinere exemplaren is, moet je toch oppassen voor deze kleine vriend. Deze kikkertjes worden gekenmerkt door hun felle kleuren en laat dit een waarschuwing zijn. Wanneer je een felgekleurde, kleine kikker ziet, raak deze dan niet aan!
Deze kikkers hebben namelijk een zeer giftige slijmlaag. Dit gif heeft een verlammende werking.  Het is niet zo dat wanneer je deze kikker aanraakt, je onmiddellijk sterft, maar doordat het gif dan op je vingers zit en je dan later iets gaat eten, of je hebt een wonde, wordt dit gif in je lichaam opgenomen en zal je sterven aan de dood.. :P Al je spieren zullen stelselmatig verlamd geraken en aangezien je hart ook een spier is, zal deze uiteindelijk ook stoppen met kloppen.
De naam van deze kikkersoort geeft ook duidelijk aan waarvoor deze kleine beestjes gebruikt werden. Vroeger gebruikte de indianen het gif om te kunnen jagen. Ze namen een pijlpunt en wreven deze enkele keren over de rug van zo'n kikkertje. Deze pijlpunt gebruikten ze dan om apen uit de bomen te schieten. Doordat het gif geleidelijk aan begint te werken, verstijven de dieren niet en kunnen ze dan uit de boom vallen. Moesten deze dieren onmiddellijk verlamd geraken, zouden deze verstijven en toch in de boom blijven hangen. Dan heb je een dode aap die in de boom hangt, niet echt handig.. :P

Hiernaast kan je dan de wandelende boom zien. Deze gekke boom kan wel twee meter per jaar wandelen... 
Hoe doet hij dat? Wel, je ziet dat deze boom erg uitstekende wortels heeft en deze helpen hem dan stap per stap om deze twee meter af te leggen. Er groeit telkens een wortel in een bepaalde richting en dan volgen er nog wortels in dezelfde richting. Zo verplaatst deze boom zich dan. Waarom? Wel, als jij dorst hebt en jou glas is leeg, moet jij je toch ook verplaatsen...

Zie je hem staan, de camouflageboom? :P
Deze boom heeft geen militaire training gehad, maar kan zich toch goed verbergen in het oerwoud... Met zijn kleurschakeringen kan deze boom zich helemaal blenden in de omgeving. :)




Deze boom was niet de enige die zich hier en nu in het oerwoud heeft willen verstoppen... Kijk maar eens naar deze foto. Vind je hem?

Goed, waar was ik? Juist, na een uurtje gewandeld te hebben, kwamen we dan toch aan bij de Moedervallen. Opnieuw konden we hier genieten van een prachtig staaltje natuur. :D

Na dit genieten, wandelde een half uur terug en dan opnieuw de boot in richting Foengoe-eiland.

Na het eten kregen we dan de kans om een duikje te nemen in het water. Maar aangezien er gisteren wel meerdere piranha's uit datzelfde water waren gehaald, vonden we dit toch allemaal een beetje riskant.. :P 

Snel kwamen de jongens dan op het idee om ook zelf eens een poging te ondernemen om deze bijtgrage beestjes te vangen. Terwijl de jongens deze poging ondernamen, genoot ik van het prachtige uitzicht... Neen niet enkel van deze mannen, maar van de omgeving. :P Echt prachtig!

Dit genieten werd onderbroken voor een vogelpartij met de hele groep. We trokken naar een open vlakte op het eiland, niet ver van onze verblijfplaats. Hier zouden we dan vele vogels kunnen spotten en zelfs misschien ara's zien overvliegen. Ondanks dat we op een landingsbaan stonden, konden we toch niets zien overvliegen. En dit hadden we dan te danken aan twee Amerikanen. Zij waren eerder die dag aangekomen per helikopter en zouden dus de natuur een beetje verstoord hebben... Hiervoor betaalde zij op z'n minst 2000 euro. Geef mij dan maar de bus en de boot. :)

De gids liet ons weten dat we morgenvroeg, heel vroeg, zes uur, ook nog zouden kunnen genieten van de talrijke vogels. Na wat twijfel werd dan toch de beslissing genomen, bij enkelen, om onze wekker weerom vroeg af te laten gaan. :D

Na het vogelen, konden we dan tafelen. Ditmaal kregen we vis op ons bord en deze heeft gesmaakt. :)
Aangezien de jongens nog niet echt veel succes hadden gehad bij hun visvangst, zouden ze nog een poging wagen om toch op z'n minst één piranha te vangen... Zo gezegd zo gedaan!

Het vangen van de piranha was niets, maar nu moest deze nog van de haak gehaald worden... Jan kwam dan op het idee om de vis gewoon een paar rake klappen te geven, niet met zijn blote hand natuurlijk, maar gewoon een paar keer tegen de grond meppen. Ik veronderstel dat deze vis dan wel al in een coma zat, maar de vis was nog niet van de haak. :P
Dan hebben we onze gids, Rudi, er maar bijgehaald en deze had de vis zo van de haak.

De avond werd afgesloten door een cocktail, die onze gids zelf had bereid... Ik denk dat hij gewoon zowat alles wat hij nog in de keuken zag liggen van drank in een pot heeft gekapt en tadaaaaaam.. :P

Op naar de top... en terug

7 April 2013

Opstaan en snel naar het toilet... Een hele nacht onbewust water horen stromen, bevordert toch het plasgebeuren... :P Veel tijd had ik niet, want de ontbijttafel stond al klaar met een stevig ontbijt dat we deze dag zeker nodig zouden hebben. Hier konden we dan ook ons eigen lunchpakket maken, boterhammetjes smeren, banaan, koekjes, en verplicht drie liter water... En dit zouden we dan allemaal in een rugzak moeten meesleuren op onze zware wandeltocht. :D

Snel onze lange broek, lange mouwen en onze stapschoenen aan en... OP NAAR DE TOP!!! 

We stapten eerst met z'n allen het bootje terug in om een klein stukje te varen, om dan vervolgens het pad naar de Voltzberg te volgen. Het eerste deel van de wandeling bestond uit een tocht van zeven kilometer door de rimboe, omringd door reuze planten en kleine diertjes. :D Onderweg genoten we van de nodige pauzes en af en toe een klein woordje uitleg.

Dan, stopte plots het woud, we belandden dan op een rots... Dit zou de laatste stop zijn voor we echt de zwaarste klim zouden doen naar de top van de Voltzberg. Van hier konden we dan ook even een blik werpen op deze mooie top. :D 
Aangezien iedereen, ondanks al het water we al hadden opgenomen, kletsnat waren van het zweten (behalve Joris, maar dat is een geval apart :P), maakte we gebruik van de lokale droogkast... We legde onze kleren op de rots en lieten de rest over aan de zon en de warmte van de rots. :D Even wat bijtanken en eten, en dan terug op onze beentjes staan.

Nog een klein stukje moesten we wandelen en dan stonden we aan de voet van de berg. Daar lieten we zo veel mogelijk ballast achter, met uitzondering van de camera's en water, want het zou het zwaarste stuk tot nu toe worden. Het duurde maar twintig minuten om aan de top te komen, maar wat voor twintig minuten. We klauterden met z'n allen over rotsen en andere hindernissen.  Deze tocht omhoog was een heuse overwinning voor mijn arme knie, het was een echt gevecht om toch aan die top te komen... Maar met z'n allen, ieder op zijn eigen tempo, hebben we het gehaald.
Van dit moment kon iedereen echt genieten, de eerste minuten waren echt stil op die top... De tocht op zich, het uitzicht... wauw!!! :D

Het gevoel dat ik, en ongetwijfeld ook de andere, op deze top hadden, is echt niet te beschrijven met woorden... Om op een top van een berg te staan en te kunnen neerkijken op de longen van de wereld, waar je net een hele tijd hebt kunnen rondwandelen, echt prachtig! Wie wil dit nu niet hebben meegemaakt?! :D

Dit avontuur bracht het groepsgevoel echt in ons op en zorgde voor deze prachtige groepsfoto's... Wat een geweldige groep, ik ben echt blij dat ik deze mensen heb leren kennen. :D

En dan nu TERUG!
Dit was voor mij echt het zwaarste van de hele dag... Mijn knie pruttelde langs alle kanten tegen, ik denk dat zij nog langer wou genieten van het prachtige uitzicht, maar ik heb niet toegegeven aan haar. Ik zelf ben heelhuids terug aangekomen aan de voet van de berg, maar mijn broek helaas niet... Met spijt in mijn hart moet ik opnieuw afscheid nemen van een geweldige lange broek. Bij het afdalen, moest ik over een iets te hoge hindernis klauteren, wat ik echter niet had gezien was een uitstekende tak. Glijdend over de hindernis, bleef een stukje van mijn broek hangen, en... de rest kan je zelf wel invullen. Een positief punt aan dit gebeuren, wel, verluchting. :P

Erg moe van de tocht omhoog, en omlaag, trokken we dan, de zeven kilometer die we eerder hadden gedaan, terug. Dit heeft me echt veel moeite gekost, meer dan de heenweg.... Maar het was het echt allemaal waard! :D
Op het einde van onze tocht konden we dan even genieten van de verfrissing van een waterval... Snel onze schoenen en kleren uit en het water in! (Bij deze heb ik dan ook ontdekt dat mijn sterren van schoenen toch niet echt zo vriendelijk geweest zijn voor mijn hielen en tenen :P)

Mijn genieten was maar van korte duur... Wanneer er plotseling enkele visjes in mijn billen beten, of pitsten :P, was ik snel het water uit... :P

Wat later trokken we met z'n allen nog even onze schoenen aan om nog een kort stukje te wandelen en te genieten van de omgeving, op weg naar de boot die ons zou terugbrengen naar het eiland.
We stapten de boot maar net uit en daar stonden we dan, oog in oog, met een echte groene papegaaislang. We stonden er met z'n allen rond, alsof het niets was... pfff, een slang, en dan??? :P Met een bezem in de hand, plaagde een lokale bewoner de slang... Ook al stonden we erbij alsof het niets was, bij deze laat ik u wel weten dat deze slang toch ook een giftig kantje had, ze is zelfs dodelijk.

Ondertussen ben je het al zo gewoon dat je steeds omringd kunt zijn door onbekende dieren die toch gevaarlijk kunnen zijn voor u, denk maar aan slangen, tarantula's, dengue... Je hebt er niet meer zo'n angst voor, en dit gewoon omdat de lokale bevolking er zich ook niet zo druk in maakt. Gevaren schuilen hier achter iedere hoek en toch ga je eens een kijkje nemen! :D

Maar niet alle dieren die we hier tegenkomen, zijn slecht. We konden ook nog even genieten van onze kleine, lokale vriendjes... Er zaten namelijk enkele doodskopaapjes in een boom vlakbij en we aarzelden dan ook niet om deze even van dichterbij te gaan bekijken... Deze aapjes kwamen met plezier wat dichterbij wanneer ze zagen dat we hen kleine stukjes banaan aanreikten. :D

Voor we het wisten, zaten we al terug aan tafel en kregen we een bordje kippensoep voorgeschoteld...  Deze energie hadden we echt allemaal nodig. :) Wat we ook allemaal nodig hadden, was een frisse douche. :P

Na al deze noodzakelijkheden konden we nog even een kijkje gaan nemen aan het water. Daar waren er enkele mensen aan het vissen en ze hadden al een mooie vangst... een handvol piranha's!! Net zoals met de slang deinsde niemand terug om deze van dichtbij te bekijken, we gingen er zelfs vlak naast zitten. :P

Voor de verandering konden we dan nog maar eens gaan eten... :P Deze maaltijd werd dan gevolgd door een korte uitleg over het verloop van de volgende dag, deze keer kwam de gids wel met goed nieuws... We kunnen uitslapen tot wel negen uur!!! :D

Na het eten trok ik met elena, Joris en Tess nog even richting de pier, of rots die een pier moet voorstellen. :P
Daar konden we in de duisternis genieten van de sterren om ons heen. Echt prachtig, je kon zelfs de Melkweg duidelijk zien. :D
doordat het echt donker was, was het erg moeilijk om te kunnen waarnemen of er nog andere wezentjes aanwezig waren. Dit tot het moment dat Elena plotseling verstijfde en zei: "ik voel iets..." We stonden met z'n allen recht en schenen met de enige zaklamp die we bij hadden helemaal rond ons. Niets te bespeuren. Met een kleine angst lagen we ons terug neer, dit duurde niet erg lang. Want, ja opnieuw sloeg Elena alarm. Nu voelde ze niets, maar hoorde ze pootjes wandelen.. Pootjes horen wandelen, dat is iets dat enkele Elena kan. :P
Wanneer je pootjes kan horen wandelen, is het tijd om die plaats te verlaten en naar een iets minder donkere plaats te gaan... :)

Heel erg lang heeft de avond niet geduurd, na enkele spelletjes en drankjes kropen, ja bijna letterlijk, we naar onze hangmat en konden daar genieten van de welverdiende rust.